40. Czuwanie Jasnogórskie za Polonię i jej duszpasterzy

Po części integracyjnej, która już od lat odbywa się w Auli Augustyna Kordeckiego, pielgrzymi przeszli do kaplicy Cudownego Obrazu Matki Bożej na wspólną modlitwę, którą prowadzili nowicjusze i klerycy chrystusowcy, siostry misjonarki, przedstawiciele naszych wspólnot parafialnych z kraju i zagranicy. Z nadzieją i ufnością zwróciliśmy się do Matki o twarzy, jak polska ziemia czarnej, o twarzy jak polska ziemia znaczonej bliznami, wołając: 

Bogarodzico, Matko i Królowo nasza! Wielbimy dobrego Boga, który w Duchu Świętym wyniósł Cię 
spośród wszystkich ludzi do wielkiej godności Matki swego Syna i obdarzył Cię pełnią łaski. 
I zwracamy się z ufnością do Ciebie, Matko, powierzając Ci wszystkie nasze sprawy i intencje. 
Oczyść je z wszelkiej ludzkiej słabości i egoizmu, 
do naszej słabej wiary i miłości, dodaj siłę Twojej miłości i wiary,
i oddaj Panu naszemu Jezusowi Chrystusowi, a przez Niego Bogu Ojcu, 
który z Duchem Świętym żyje i króluje przez wszystkie wieki wieków. Amen.

Szczególnym momentem czuwania była modlitwa apelowa prowadzona przez naszego przełożonego generalnego ks. Krzysztofa Olejnika SChr oraz koncelebrowana Eucharystia pod przewodnictwem abpa Stanisława Gądeckiego, arcybiskupa-seniora archidiecezji poznańskiej

Ks. Generał w rozważaniu apelowym przywołał scenę zwiastowania i wskazał na Jej zawierzenie i zaufanie Bogu, które jako pielgrzymi nadziei chcemy naśladować, aby dojść do niebieskiej ojczyzny i wiecznej szczęśliwości. Pragniemy uczynić Maryję Przewodniczką na drogach życia, bo ona jako Matka Niezawodnej Nadziei ukaże cel ziemskiej pielgrzymki i będzie źródłem prawdziwej pociechy. Prymas Polski międzywojennej powtarzał wielokrotnie, że w tym świecie pełnym niepokoju Maryja ukazuje się jako Gwiazda Morza prowadząca bezpiecznie swoje dzieci. Niektóre z tych refleksji zostały zacytowane:

Bo tej Matki potrzebujemy, bo ta przyszłość idzie, a ta przyszłość będzie lepsza, bo wykrzesana tą Wszechmocą, którą Bóg w naszych czasach w ręce Matki Najświętszej składa. Ona tę wszechmoc wieczną dzierży w swym ręku. Ona kierunki nadawać będzie światu. Ona narody poprowadzi tą Wszechmocą Bożą, której staje się na lata najbliższe szafarką. (z przemówienia podczas poświęcenia statuy NMP we Wrocławiu, 22 września 1948 r., AH t. II, cz. 2)

Trzeba ufać i modlić się. Jedyną broń, której Polska używając, odniesie zwycięstwo – jest Różaniec. On tylko uratuje Polskę od tych strasznych chwil, jakimi może narody będą karane za swą niewierność względem Boga. Polska będzie pierwsza, która dozna opieki Matki Bożej. Maryja obroni świat od zagłady zupełnej. Polska nie opuści sztandaru Królowej Nieba. Całym sercem wszyscy niech się zwracają z prośbą do Matki Najświętszej o pomoc i opiekę pod Jej płaszczem. 

Prowadzone nabożeństwa oraz przedstawiane Bogu, nadesłane wcześniej drogą mailową, prośby i dziękczynienia, modlitwa przeplatany były słowami naszego Założyciela Czcigodnego Sługi Bożego kard. Augusta Hlonda SDB i Współzałożyciela Czcigodnego Sługi Bożego Ojca Ignacego Posadzego SChr oraz nauczaniem papieży – naszego Rodaka, św. Jana Pawła II, Benedykta XVI, Franciszka i Leona XIV. Z bogatego skarbca nauczania Założyciela zaczerpnięto motto Nocy Czuwania: Komunia święta będzie nam codziennym „chlebem mocnych”. Modlitwa wytchnieniem. Cierpienie radością. Niebo zapłatą, pochodzące z Listu pasterskiego kard. Augusta Hlonda „O zadaniach katolicyzmu wobec walki z Bogiem”, Poznań, Środa Popielcowa 1932 r. (AH t. I, cz.2, s. 79-89)

Przywołane motto, jak i temat nocy czuwania (EMIGRACJA OSTOJĄ ŻYWEJ WIARY) wybrzmiały w czasie okolicznościowego kazania abpa Gądeckiego, gdy postawił pytanie dotyczące ratowania duszy polskiej i próbował udzielić odpowiedzi, której można szukać we wskazówkach zawartych w liście sprzed dwustu lat Juliana Ursyna Niemcewicza do Polonii Amerykańskiej (które też znalazły się w liście polskich biskupów do Polonii i Polaków za granicą z okazji uroczystości NMP Królowej Polski i stulecia odzyskania niepodległości przez Polskę): 

Niezbadany wyrok Opatrzności polecił nam szukać swej siedziby. Pozwólcie, że dam wam kilka rad, jako pochodzących od starca, który zna kraj i czerpie z doświadczenia. Zaczynajcie wszystko z Bogiem. Zanim będziecie mogli zbudować kościół módlcie się w cieniu drzew o uwolnienie naszej ojczyzny spod jarzma, za naszych braci pozostających w niej i za tych także, którzy są rozproszeni po całej ziemi (…) Bądźcie pracowici i zachowujcie się tak, by zaskarbić sobie szacunek i miłość obywateli i zapewnić sobie niezależny byt. Żadna społeczność nie może żyć bez organizacji. Wybierzcie z pomiędzy siebie takich, którzy zasługują i mają zdolności, by być opiekunami waszej osady. Braterska zgoda i jedność celu są jak najpotrzebniejsze w początkach, które będą ciężkie (…) Nie ustępujcie przed trudnościami (…) Pamiętajcie, że jesteśmy wszyscy wśród obcych, którzy z czynów naszych będą sądzili cały naród Polski. Jak świętym jest nasz obowiązek zachowania honoru Polski, naszego dobrego imienia od najmniejszej skazy! Zachowujcie język naszych ojców jako obronę naszej narodowości.

A to zachowanie wiary i tradycji ojców, do których zachęcał homilista, przyniesie naprawdę błogosławione owoce, co ukazał nasz Wielki Rodak, św. Jan Paweł II, w przemówieniu do Polonii z krajów Beneluksu:

Im bardziej będziecie wierni Bogu, waszej tożsamości i kulturze, tym owocniejszy będzie wasz wkład nie tylko w dobro kraju i narodu, w którym tkwi, a wasze korzenie, ale także owocnie i skuteczniej będziecie mogli służyć dobru waszych nowych ojczyzn i społeczeństw, które współtworzycie (z przemówienia Jana Pawła II do Polonii z krajów Beneluksu, Bruksela 19 maja 1985 r.)

Gromki śpiew na zakończenie Mszy Maryjo, ja Twe dziecię, do którego muzykę skomponował ks. Antoni Chlondowski SDB, nota bene brat naszego Założyciela, był prośbą wszystkich zgormadzonych, aby Maryja jeszcze raz wzięła pod płaszcz swojej opieki Polonię świata i jej duszpasterzy oraz wspierała w zachowywaniu wiary i tradycji ojców.