+ śp. brat Edmund Świątkiewicz

W pięćdziesiątym roku swego powołania zakonnego i wstąpienia do Towar2ystwa Chrystusowego 3 sierpnia br. Pan Życia i Śmierci wezwał do siebie brata Edmunda.

Brat Edmund Świątkiewicz urodził się 23 września 1919 roku we Wrześni, syn Ludwika i Katarzyny z Frąckowiaków. Po ukończeniu miejscowej szkoły podstawowej skończył 3-letnią Szkolę Handlową w Gnieźnie.

Po wybuchu wojny, 4 września, w czasie gdy był w drodze do Strzałkowa, zastał go niemiecki nalot, który rozproszył wielu ludzi. Tak rozpoczęła się jego wojenna tułaczka. Szukając punktu zbornego dla powołanych do wojska kierowany był przez Kutno, Warszawę do Lublina. Nie został jednak zmobilizowany do wojska i udał się w powrotną drogę do Wrześni. Tutaj został wiosną 1942 roku wcielony do kolejowej grupy roboczej tzw. Bauzug Posen. Pracujący w tej grupie zostali skierowani do naprawy torów kolejowych na trasie Mińsk Mazowiecki, Terespol, Baranowicze, Orsza aż do Smoleńska. Po opuszczeniu pracy i ucieczce ze Smoleńska podjął pracę w Sokołowie Podlaskim, zgłaszając się do miejscowego, niemieckiego Urzędu Pracy w którym otrzymał Kennkartę. Pracował w kolumnie sanitarnej miasta. Tam też związał się z miejscowym ruchem oporu.

12 lutego 1944 roku został aresztowany i przeszedł przez więzienie na Pawiaku w Warszawie, skąd został skierowany do obozu w Stutthofie.

W obozie otrzymał numer 35986 i przebywał tam aż do ewakuacji 25 stycznia 1945 roku, uciekając następnie z kolumny marszowej.

Po powrocie do Wrześni pracował jako magazynier w Centrali Handlowej oraz społecznie w Związku Byłych Więźniów Politycznych, Czerwonym Krzyżu i w Katolickim Stowarzyszeniu Młodzieży Męskiej.

Do Towarzystwa Chrystusowego wstąpił 14 marca 1948 roku w Poznaniu, a następnie rozpoczął we wrześniu roczny nowicjat w Morasku. Kanoniczny nowicjat ukończył 29 września 1949 roku profesją zakonną. Profesję dozgonną złożył 29 września 1952 roku na ręce przełożonego generalnego Towarzystwa, ks. Ignacego Posadzego.

Po profesji dozgonnej pracował przez dwa lata w Domu Głównym w Poznaniu, a następnie został przeniesiony do domu zakonnego w Morasku. Następnie pracował kolejno w domach zakonnych w Poznaniu, Świdnicy, Golczewie oraz w Międzygórzu. Powodem częstych zmian byty niesnaski i nieporozumienia, wskutek których brat Edmund od 1961 do 1963 roku przebywał w rodzinnej parafii we Wrześni. Przez następne dwa lata pracował na placówce diecezjalnej w parafii Trzebież, pow. Strzelce Krajeńskie u prob. ks. Stefana Kałużnego. Potem przez krótki czas przebywał we Wrześni, a następnie podjął pracę kościelnego w Łobzie, gdzie pracował do 1974 roku.

W 1972 roku brat Edmund prosił przełożonych o zgodę na powrót do domu zakonnego Towarzystwa, ofiarując się poświęcić wszystkie swoje siły dla dobra zgromadzenia. W 1973 roku odbył rekolekcje dla braci zakonnych w Gostyniu Wlkp.

W 1974 roku został przeniesiony przez przełożonych zakonnych do domu zakonnego w Puszczykowie, gdzie w miarę sił i możliwości włączał się w prace domowe. Wcześniej przez wiele lat zajmował się fotografią.

Zmarł 3 sierpnia 1998 roku w Puszczykowie. Uroczystości pogrzebowe odbyły się w Poznaniu. Mszy św. pogrzebowej przewodniczył ekonom generalny ks. Tadeusz Zachara, a na cmentarzu miłostowskim kondukt żałobny prowadził superior domu puszczykowskiego ks. Ryszard Bucholc. Spoczął w kwaterze chrystusowców.

ks. Bernard Kołodziej TChr