+ śp. brat Władysław Kokot

Brat Władysław Kokot urodził się 23 października 1936 roku w Białośliwiu pow. Wyrzysk. Syn Alfonsa i Kunegundy z Malichów. Ochrzczony został w miejscowym kościele parafialnym 26 października 1936 roku. Bierzmowany 29 maja 1947 roku w Łobżenicy. Po ukończeniu szkoły podstawowej w Złotowie, kontynuował naukę w Zasadniczej Szkole Zawodowej w Pile, którą ukończył w 1952 roku, zostając elektrykiem. Do 1955 roku pracował w swoim zawodzie w Bydgoszczy, potem w Złotowie. Następnie podjął naukę w liceum ogólnokształcącym w Pile, którą po roku przerwał. Podjął wtedy decyzję wstąpienia do zgromadzenia zakonnego.

Do Towarzystwa Chrystusowego wstąpił 21 czerwca 1956 roku w Morasku. Po odbyciu aspirandatu w Morasku i Ziębicach, 18 marca 1957 roku rozpoczął kanoniczny nowicjat w Bydgoszczy, który ukończył 19 marca 1958 roku pierwszą profesją zakonną, po kolejnych ślubach czasowych, 8 września 1961 roku złożył w Poznaniu profesję dozgonną. Już od nowicjatu wyróżniał się pracowitością i dokładnością w pracy oraz wieloma talentami, zwłaszcza lingwistycznymi, kulinarnymi i muzycznymi. Po pierwszej profesji zakonnej pracował przez kilka miesięcy w Morasku, a następnie przez dwa lata w Poznaniu. Od 1960 roku pracował w parafii szczecińskiej, skąd po trzech latach został przeniesiony do Świdnicy, gdzie pracował jako katecheta. W 1967 roku decyzją władz zakonnych przeniesiony został do Ziębic, gdzie pracował jako organista, pomagał także braciom w kuchni i gospodarstwie. Swoje zdolności muzyczne wykorzystywał ćwicząc i przygotowując śpiew wraz z nowicju­szami. W 1970 roku został przeniesiony na stanowisko organisty do Świdnicy, a po roku na to samo stanowisko do Pyrzyc. Po roku pracy w Pyrzycach został przeniesiony do domu nowicjackiego w Kiekrzu, gdzie pełnił stanowisko szafarza i organisty. Od września 1974 roku został przeniesiony do pracy w Domu Głównym w Poznaniu. Pogłębiając swoje zdolności językowe opanował język esperanto, brał udział w zjazdach kra­jowych esperantystów oraz w międzynarodowym w Norwegii. Cieszył się zaufaniem współbraci, którzy wybrali go w 1982 roku delegatem na VII Kapitułę Generalną, w której brał czynny udział w 1983 roku.

W 1984 roku prosił przełożonych o zgodę na wyjazd do pracy polo­nijnej i na kilka lat wyjechał do Stanów Zjednoczonych, pracując głównie w Silver Spring w charakterze pomocnika duszpasterza i organisty. Tam też pierwszy raz zapadł na zdrowiu i musiał poddać się operacji. Po powrocie do kraju został w listopadzie 1988 roku skierowany do pracy w Pyrzycach, gdzie był organistą i prowadził chór parafialny. Stale pogarszające się zdrowie było przyczyną odwołania brata Władysława z parafii i przeniesienia w 1996 roku do Poznania. Na ile potrafił włączał się w prace domowe, jednak dalsze pogorszenie zdrowia i kolejne przebyte operacje przykuły brata Władysława, najpierw do wózka inwalidzkiego, a potem na stałe do łóżka. W chorobie bardzo cierpliwy, cicho znosił krzyż swojego kalectwa. Zmarł 20 października 2001 roku.

Uroczystości pogrzebowe brata Władysława rozpoczęły się w środę 24 października w Domu Głównym w Poznaniu i zgromadziły wielu współbraci z kraju i zagranicy oraz rodzinę zmarłego i przyjaciół. Mszy świętej przewodniczył przełożony generalny ks. Tadeusz Winnicki, a homilię wygłosił ks. Mieczysław Piotrowski. Kondukt żałobny na cmentarzu poprowadził wikariusz generalny ks. Zbigniew Rakiej, który też wypowiedział słowa ostatniego pożegnania. Brat Władysław spoczął w kwaterze chrystusowców na cmentarzu miłostowskim w Poznaniu.

ks. Bernard Kołodziej TChr