Jasnogórska Noc Czuwania

Nasz Założyciel, Prymas Polski kard. August Hlond SDB, który sam zaznał doli emigranta, potrafił doskonale nakreślić ich portret duchowy, potrafił nazwać ich bolączki, a także przyjść z odpowiednią pomocą (jakim było stworzenie przed 92 laty, w 1932 r., naszej zakonnej wspólnoty – Towarzystwa Chrystusowego dla Polonii Zagranicznej oraz 27 lat później, w 1959 r., żeńskiej rodziny – Zgromadzenia Sióstr Misjonarek Chrystusa Króla dla Polonii Zagranicznej, którą założył organizator Towarzystwa i jego pierwszy przełożony ks. Ignacy Posadzy SChr). Od zarania istnienia naszych zakonnych rodzin, jako duchowi synowie Kardynała Hlonda i duchowe córki Ojca Ignacego, staramy się jak najlepiej wypełniać swoje posłannictwo poszukiwania, odnajdywania oraz przyprowadzania do Chrystusa – źródła wszelkiego dobra i szczęścia naszych Rodaków na wychodźstwie.

Każdego dnia bowiem wyrażamy prośbę o najlepsze realizowanie tego zadania: Panie Jezu, Pasterzu dusz (…), pozwól nam pójść do nich [polskich emigrantów], rozbudzić w nich wiarę ojców i zgromadzić z wszystkich krańców ziemi w Domu Ojca. [A wszystkim chrystusowcom, siostrom misjonarkom i innym duszpasterzom polonijnym], którzy już stróżami Twej Owczarni daj siłę znosić «ciężar dnia i spiekoty». Jest w roku taka szczególna noc, gdy modlitwa wybrzmiewa szczególnie – to organizowana już prawie od 40 lat Jasnogórska Noc Czuwania w intencji Polonii i jej duszpasterzy, gdzie Maryi, naszej Matce i Królowej, powierzamy Polaków żyjących w kraju i poza jego granicami oraz tych, którzy sprawują nad nimi duchową pieczę, by zwracała swoje matczyne oczy na nasze zakonne wspólnoty, nasze polonijne parafie i na każdego Rodaka na obczyźnie, by opiekowała się, wspierała, udoskonalała i zachowywała od zła wszelkiego.

Jesienią każdego roku chrystusowcy i siostry misjonarki przybywają do Tronu Jasnogórskiej Madonny, aby powierzać Królowej Polski i Polonii wszystkie sprawy Polaków rozsianych po całym świecie, aby zawierzyć Jej blaski i cienie codzienności.

Doroczne Czuwanie Modlitewne za Polonię i jej duszpasterzy, odbywające się w Narodowym Sanktuarium na Jasnej Górze w jedną z jesiennych nocy, staje się wspaniałą okazją do tego, by nie tylko dziękować za każdego chrystusowca i każdą siostrę misjonarkę i ich posługę wśród Polonii, ale również i za Was, którzy wspieracie swoimi modlitwami i ofiarami podejmowane przez nas dzieła, którzy dzielicie się z nami owocami swojej codziennej pracy, aby Chrystusowe królestwo prawdy i życia, świętości i łaski, sprawiedliwości, miłości i pokoju rozszerzało się i odnawiało ten świat.

Potężna i święta Pani! Jak ongiś czciliśmy Cię (…), tak [i] dziś wołamy do Ciebie (…)
Uproś nam u Swego Syna łaskę i zmiłowanie, abyśmy zrozumieli Jego święte zamiary,
poprawili się z grzechów, ukochali Jego prawdę, żyli Jego prawem.
Daj nam moc ducha, otrzyj łaskawie polskie łzy i ukój oddane Ci serca.
Przywróć Polsce pokój i (…) błogosław (…) Rzeczypospolitej,
by nowe życie polskie natchnęło się prawdą i miłością
i by się przez wieki pomyślnie rozwijało jako królestwo Twej miłości
i wybrane dziedzictwo Twojego Syna Jezusa Chrystusa. Amen.

(z «Modlitwy wychodźstwa polskiego do Najświętszej Maryi Panny Królowej Korony Polskiej», ułożonej przez kard. Augusta Hlonda, Lourdes 19 listopada 1940 r.)

Chociaż tylko jeden bardzo niewielki wycinek z ułożonej przez Czcigodnego Sługę Bożego kard. Augusta Hlonda Modlitwy za Polskę stanowił motto 38. Jasnogórskiej Nocy Czuwania w intencji Polskich Emigrantów i ich Duszpasterzy, warto przywołać ją całą (wszak też jej słowami rozpoczął rozważanie apelowe ks. Generał), aby podkreślić wyjątkowość tej nocy, w której wybrzmiewa wołanie za Polskę i każdego Polaka, żyjącego w kraju, jak i na emigracji. Tej nocy dokonuje się to, co zawarte jest w jednej z maryjnych pieśni, że kraj nasz cały i lud Twój wierny, Tobie Maryjo, dziś polecamy.

Tradycyjnie w Dniu Polonii 2 maja Delegat KEP ds. Duszpasterstwa Emigracji Polskiej pielgrzymuje do Tronu Jasnogórskiej Madonny z intencjami Polonii całego świata.

Bogarodzico, Matko nasza, [Maryjo], Królowo Towarzystwa Chrystusowego!
Wielbimy dobrego Boga, który w Duchu Świętym wyniósł Cię spośród wszystkich ludzi
do wielkiej godności Matki swego Syna i obdarzył Cię pełnią łaski.
[i] zwracamy się z ufnością do Ciebie, powierzając Ci Towarzystwo i wszystkie jego sprawy.
Oczyść je z wszelkiej ludzkiej słabości i egoizmu;
do naszej słabej wiary i miłości dodaj siłę Twojej miłości i wiary
i oddaj [nas] Panu [i Królowi] naszemu Jezusowi Chrystusowi…

W dziewięćdziesiątym roku istnienia Towarzystwa Chrystusowego parafrazując akt oddania się Matce Najświętszej u tronu Jasnogórskiej Madonny chcemy odnowić i powtórzyć nasze zawierzenie, potwierdzić naszą gotowość do pracy wśród Polonii całego świata, że o bratnie dusze idziemy w bój, aby przybliżać im Chrystusa: Jego miłość, dobroć i miłosierdzie, aby ich do Chrystusa przyprowadzać…

Jak to zostało już napisane w słowie zachęty-zaproszenia po raz 37. przybyliśmy do tronu Jasnogórskiej Królowej w noc 21/22 października 2022 r., aby odnowić i powtórzyć akt naszego zawierzenia i ofiarowania oraz potwierdzić gotowość do pracy wśród Polonii, aby prosić, by nie zabrakło tych, którzy zagubionych polskich emigrantów będą prowadzić do Chrystusa i do zbawienia. Przybyliśmy w duchu dziękczynienia za 90 lat istnienia Towarzystwa Chrystusowego dla Polonii Zagranicznej: za dzieła i posłannictwo, które podejmujemy, za każdego chrystusowca (i też każdą siostrę misjonarkę) oraz za wszystkich, którzy nas w różnorodny sposób wspierają.

Jak co roku w jedną z jesiennych nocy u stóp Ikony Jasnogórskiej gromadzimy się na szczególnej modlitwie w intencji Polonii świata, w intencji tych, którzy służą jej duszpasterską opieką i pomocą, w intencji osób i rodzin doświadczających emigracyjnej rozłąki.

Być katolikiem w sercu – z tym hasłem zaczerpniętym z listu pasterskiego „O życie katolickie na Śląsku” kard. Augusta Hlonda, pierwszego administratora apostolskiego Górnego Śląska, późniejszego Prymasa Polski i założyciela Towarzystwa Chrystusowego zgromadziliśmy się na Jasnej Górze wieczorem 15 października 2021 r., by u stóp Jasnogórskiej Matki i Królowej zawierzać sprawy Polonii świata, by, ponownie przywołując słowa naszego Założyciela, żaden Polak nie zagubił się na obczyźnie, by pozostał wierny wierze ojców oraz pięknym ideałom i wartościom, które wyrastają wiary w Boga, by tę wierność zachował w sercu, w kościele, na ulicy, w towarzystwie, przy pracy, wszędzie i zawsze.

Epidemia COVID-19 nie zwalnia… I mając na uwadze nasze wspólne bezpieczeństwo w tegorocznym czuwaniu na Jasnej Górze wezmą udział ci, którzy odpowiadają za poszczególne punkty modlitwy. Całe czuwanie będzie transmitowane przez internet. Dodatkowo radio Jasna Góra, radio Maryja i TV Trwam przeprowadzą transmisje z Apelu Jasnogórskiego i Mszy Świętej. Poza zaproszeniem do duchowej łączności przez środki społecznej komunikacji wystosowaliśmy zachętę, by w parafiach zorganizować takie modlitewne czuwania za Polonię i jej duszpasterzy.

To była naprawdę wyjątkowa, szczególna noc… – można by tak krótko podsumować modlitewne czuwanie na Jasnej Górze w intencji Polonii i jej duszpasterzy.

W duchowej łączności z rodakami zgromadzonymi na XXXV Jasnogórskiej Nocy Czuwania w intencji Polonii i jej duszpasterzy odbyła się modlitwa w kościele św. Władysława w Chicago w piątek, 16 października 2020 roku.

Po raz 34. na Jasnej Górze zebrali się pielgrzymi wraz ze swoimi duszpasterzami - chrystusowcami, posługującymi Polakom i Polonii w wielu miejscach Siostrami Misjonarkami, by modlić się w intencji polskich emigrantów. Czuwanie odbyło się z 18 na 19 października i zgromadziło około 2 tysięcy osób. Hasło tegorocznej pielgrzymki do Domu Matki i Królowej brzmiało: "Z mocą  Bożego Ducha strzeżmy wspólnego dziedzictwa". Odbyła się ona w roku jubileuszu pierwszej pielgrzymki papieża Jana Pawła II do Ojczyzny.

Tegoroczne, 33. już Czuwanie w intencji Polonii i jej duszpasterzy na Jasnej Górze miało miejsce w noc 19/20 października i przebiegało pod hasłem: Z dala od kraju pamiętaj o Ojczyźnie […] służ jej całą duszą. Jest to zdanie, które zostało zapisane w Liście Prymasa kard. Hlonda, skierowanym do rodaków na obczyźnie, a datowanym na 31 października 1931 roku.