Narodowe Święto Niepodległości
„Budujcie Polskę na zagonie, w mieście, kopalni, w każdej pracowni, w duszach, rodzinach i parafiach umacniajcie Królestwo Chrystusowe. […] Iżby w odbudowanej ojczyźnie każdy czuł się dobrze jako człowiek, jako obywatel Państwa, jako wyznawca ewangelicznej prawdy i jako wierny syn Kościoła…” – pisał Czcigodny Sługa Boży kard. August Hlond, Prymas Polski, założyciel naszej zakonnej rodziny, w liście-orędziu do ludności osiedlającej się na tzw. Ziemiach Odzyskanych.
Słowa te napisane przed niemalże 75 laty nie straciły nic ze swojej aktualności. Albowiem każdy Polak jest obowiązany troszczyć o wspólny dom jakim jest jego kraj. Podejmując nieustannie ów trud budowania Polski, zanosimy jednocześnie pokorną modlitwę do Boga w intencji naszej umiłowanej Ojczyzny. Czynimy to zwłaszcza w dniu Narodowego Święta Niepodległości, dziękując za wolną i niepodległą Polskę, za tych, którzy o tę wolność walczyli i złożyli za nią ofiarę z życia, dziękując za siebie nawzajem…
Modlitwa ta płynęła we wspólnotach formacyjnych, w domach zakonnych i duszpasterskich placówkach w kraju i na emigracji: mieszkańcy domu prowincjalnego w Kurytybie wspólnie zaśpiewali nasz narodowy hymn, a w naszych parafiach natomiast odbywały się Msze za Ojczyznę połączone ze złożeniem kwiatów przy pomnikach czy innych miejscach pamięci bądź krótkim programem słowno-muzycznym – Budapeszt, chicagowskie Trójcowo, Dobrzany, Marayong, Sterling Heights (kazanie, program artystyczny), Szczecin Zdroje, Wuppertal,
zdjęcie okolicznościowej dekoracji pochodzi z kościoła pw. Przemienienia Pańskiego w Płotach, fot. s. Joanna Grześ MChR