+ śp. brat Edward Kumor

Brat Edward Kumor urodził się 25 grudnia 1922 r. w miejscowości Bronina k. Buska Zdroju w ówczesnym powiecie Stopnica w woj. kieleckim. Syn Józefa i Stanisławy z domu Nowotniów. Ochrzczony został w kościele parafialnym M. B. Niepokalanie Poczętej w Busku Zdroju. Tam też w 1935 roku przyjął sakrament bierzmowania. W rodzinnej miejscowości ukończył sześć klas szkoły podstawowej. Po zakończeniu wojny w Śladkowie Dużym ukończył w 1946 r. Szkołę Przysposobienia Spółdzielczego. Do Towarzystwa Chrystusowego w Poznaniu wstąpił 11 lutego 1947 r., otrzymując od swojego proboszcza w Busku Zdroju opinię dobrego katolika oraz uczciwego i sumiennego człowieka. 28 września 1947 roku rozpoczął kanoniczny nowicjat dla braci zakonnych w Morasku, zakończony pierwszą profesją zakonną, którą złożył 29 września 1948 r. w Morasku.
Po pierwszej profesji zakonnej został skierowany od l października 1948 r. do domu zakonnego w Ziębicach, gdzie pracował w kuchni do 1 lipca 1955 r. W dniu 29 września 1951 r. złożył w Poznaniu dozgonną profesję zakonna. Podczas pracy w Ziębicach w latach 1951-1954 ukończył organizowany tam kurs katechetyczny. Od lipca 1955 r. został przeniesiony do Domu Głównego w Poznaniu, gdzie pracował w kuchni i ogrodzie do stycznia 1957r.
2 stycznia 1957 r. został przez przełożonych skierowany do Bydgoszczy, gdzie do października pracował w ogrodzie. 10 października 1957 r. powrócił do swojego pierwszego domu zakonnego w Morasku, prowadząc tam gospodarstwo do stycznia 1959 r. 5 stycznia 1959 r. został ponownie skierowany do pracy w kuchni w Ziębicach, a następnie do Świdnicy Śl., gdzie również pracował w kuchni do 1962 r. Kolejnym miejscem pracy był Dom Główny w Poznaniu, gdzie pracował w ogrodzie do 1966 r. Następnie został przeniesiony do Ziębic, gdzie w 1968 r. otrzymał skierowanie do pracy jako pomocnik duszpasterski w Brazylii.
Do Brazylii wyjechał 2 czerwca 1969 r., gdzie pracował jako gospodarz w domu zakonnym w Camaqua, a następnie od 1973 r. w domu prowincjalnym chrystusowców w Kurytybie. Tam też obchodził swój srebrny jubileusz ślubów zakonnych. Ówczesny przełożony generalny Towarzystwa ks. Wojciech Kania w liście gratulacyjnym dziękował jubilatowi za: wszystkie piękne owoce pracy i działalności dla dobra naszej wspólnoty oraz za budujący przykład życia zakonnego oddanego służbie Bogu i ludziom..." W 1976 r. przyjechał na odpoczynek do kraju, po którym już nie powrócił do Brazylii. W 1976 r. został skierowany do domu zakonnego prowincji niemieckiej w Essen. Wyjechał 13 listopada 1976 r., pracował tam do 1986 r., kiedy to został przez prowincjała skierowany do domu zakonnego, Genzano di Roma we Włoszech, gdzie pracował jako kucharz i ogrodnik.
15 stycznia 1996 r. Przełożony Generalny wystawił dekret przenoszący brata Edwarda na stałe do Polski. Po wprowadzeniu w obowiązki swojego następcę w Genzano di Roma, brat Edward w marcu powrócił do Domu Głównego w Poznaniu. Po wielu latach pracy mógł cieszyć się już zasłużonym odpoczynkiem, on jednak podjął pracę pomocnika w Księdze Dobrodziejów. Pracował prawie do samego końca swojego życia. Zmarł w Domu Głównym w sobotę 24 stycznia 2004 r. Odszedł do wieczności cicho i spokojnie, tak jak ciche i pracowite było jego życie.
Uroczystości pogrzebowe z udziałem rodziny brata Edwarda, wielu kapłanów, braci i sióstr zakonnych odbyły się w środę 28 stycznia. Mszy św. pogrzebowej przewodniczył przełożony generalny ks. Tadeusz Winnicki, a homilię wygłosił ks. Edward Bruch. Podkreślił w homilii pełne oddanie Zgromadzeniu oraz pracowite życie zmarłego brata. Na cmentarzu miłostowskim kondukt żałobny poprowadził również Przełożony Generalny. Nad otwartą jeszcze mogiłą wypowiedział słowa podziękowań dla rodziny oraz wszystkich uczestników żałobnej uroczystości. Zmarły brat Edward Kumor spoczął w kwaterze chrystusowców.


ks. Bernard Kolodziej TChr