+ śp. ks. Tadeusz Długopolski

Urodził się 25.08.1910 r. w Tęgoborze pow. Nowy Sącz woj. krakowskie. Rodzicami byli Ferdynand i Maria z domu Kuczek. Maturę zdał w gimnazjum neoklasycznym w Nowym Targu w 1931 roku.
Do Towarzystwa Chrystusowego w Potulicach zgłosił się 01.09.1935 r. i 28 września rozpoczął nowicjat. Pierwszą profesję złożył 29.09.1936 r., drugą 29.09.1937 i trzecią 29.09.1938 r. w Potulicach, natomiast dozgonną 01.03.1940 r. w Krakowie. Studia filozoficzne ukończył w Seminarium Diecezjalnym w Łucku - 01.10.1932 do 05.06.1934.
Do Towarzystwa Chrystusowego wstąpił po I roku teologii. Studia ukończył w czerwcu 1938 r. i rozpoczął dalsze w Instytucie Wschodnim w Rzymie, gdzie uzyskał stopień bacalaureata. Powrócił do Polski przed wybuchem II wojny światowej. Święcenia kapłańskie otrzymał 05.05.1940 r. w Krakowie z rąk bp. Szelążka.
Podczas II wojny światowej ks. Długopolski przebywał na terenie diec. siedleckiej jako rezydent w Polakowoli 1940-1941 oraz w Olszówce/k. Rabki 1943-1945; jako wikariusz pomocnik w Ostrowie Lubelskim 1941 – 1943; jako wikariusz w Parczewie 1943. W roku 1945 przez trzy miesiące był kapelanem w Potulicach. Następnie pełnił obowiązki administratora parafii w Stargardzie Szczecińskim do 1.10.1946 roku - diecezja gorzowska. Od 01.10.1946 r. do 09.03.1957 r. był administratorem parafii w Trzebiatowie.
Z uwagi na stan zdrowia otrzymał urlop wypoczynkowy i przebywał jako rezydent w Sidzinie – diecezja tarnowska od 09.03.1957 r. do 19.07.1958 roku. Z kolei jako wikariusz w Marianowie z siedzibą w Pęzinie pracował w okresie od 19.07.1958 do czerwca 1959 roku. Następnie jako administrator domu TChr. został przeniesiony do Moraska - 06.1959-01.10.1959 r., potem jako rezydent przebywał w Marianowie do 09.1961 roku. Stamtąd pojechał jako wikariusz do Orawki - diecezja krakowska (09.1961-03.03.1962) i ponownie jako rezydent do Sidziny, skąd 10.6.1965 r. wyjechał do Brazylii. W roku 1966 przebywał w Dom Feliciano, od 1967 r. był duszpasterzem w Cruz Machado.
Do Polski powrócił 01.11.1972 r. i rezydował kolejno w: Ziębicach, w parafii Szczecin–Podjuchy (01.09.1976 r.) i w Puszczykowie, gdzie zmarł 25.11.1983 roku.

***

Małe podpoznańskie Puszczykowo chyba jeszcze nigdy nie widziało tylu duchownych, idących w pogrzebowym kondukcie z kościoła na pięknie otulony lasem cmentarz. To chrystusowcy, którzy już od przed wojny osiedlili się w otrzymanym od Założyciela Augusta kard. Hlonda domu przy ul. Szkolnej, odprowadzali na wieczny spoczynek swego Współbrata - ks. Tadeusza Długopolskiego.
Urodzony dnia 25 sierpnia 1910 r. w Tęgoborzu koło Nowego Sącza, diecezji tarnowskiej, ukończył w roku 1931 gimnazjum typu neoklasycznego W Nowym Targu. W roku 1932 rozpoczął studia w seminarium diecezjalnym w Łucku, gdzie ukończył filozofię i pierwszy rok teologii. Tam też z rąk ks. bpa Szelążka otrzymał tonsurę i wszystkie święcenia niższe.
Dnia 1 września 1935 roku zgłosił się do Potulic i 28 tego samego miesiąca Rozpoczął nowicjat w Towarzystwie Chrystusowym. Od czerwca 1938 roku do czerwca 1939 roku studiuje w Rzymie na Instytucie Wschodnim, gdzie uzyskuje stopień bakalaureatu.
Wybuch drugiej wojny światowej zakłócił normalny bieg formacji i z wielu chrystusowcami i Przełożonym Generalnym skierował się ks. Tadeusz do Krakowa i tu 5 maja 1940 r. otrzymał święcenia kapłańskie z rąk bpa Stanisława Rosponda. Okupację przeżył do roku 1943 na terenie diecezji siedleckiej jako wikariusz w Polskowoli, Ostrowie Lubelskim i Parczewie. Pozostałe lata jako rezydent na terenie diecezji krakowskiej.
Kiedy po roku 1945 trzeba było organizować duszpasterstwo polskie na terenach Pomorza Zachodniego posłuszny woli przełożonych jako pierwszy organizuje parafię w Stargardzie, by jednak wkrótce osiąść na 10 lat w Trzebiatowie jako administrator parafii. Od roku 1957 krótko pełni różne funkcje w duszpasterstwie na Pomorzu i w diecezji krakowskiej, a w roku 1965 wyrusza do pracy polonijnej w Brazylii, gdzie duszpasterzuje w Dom Feliciano i Cruz Machado.
Stan zdrowia nie pozwala mu jednak na dłuższą pracę misyjną. W roku 1972 wraca do kraju i może już jedynie jako rezydent częściowo włączyć się w pracę duszpasterską. Od 1977 r. przebywa w Puszczykowie, gdzie z cierpliwością znosi dolegliwości choroby. Umiera 25 listopada 1983 roku, a 28 listopada w kościele parafialnym w Puszczykowie rozpoczynają się obrzędy jego kapłańskiego pogrzebu, którym przewodniczy wikariusz generalny Towarzystwa Chrystusowego ks. Ryszard Bucholc. Homilię pogrzebową wygłasza wytrawny kaznodzieja, kolega śp. Tadeusza, ks. Witold Stańczak TChr. Już w powoli zapadającym mroku, przy dźwięku dzwonów i śpiewów żałobnych przesuwa się pogrzebowy kondukt w kierunku miejscowego cmentarza, na którym ta pierwsza mogiła ma dać początek nowemu miejscu oczekiwania na zmartwychwstanie chrystusowców.

ks. Michał Kamiński TChr.