+ śp. ks. mgr Czesław Osika

Prawie całe kapłańskie życie poza granicami Polski poświęcił Polakom żyjącym w Wielkiej Brytanii.
Po przyjeździe do tego kraju służył wszystkim Polakom, których losy wojenne rzucały po całym świecie i którzy nie mogli wrócić po wojnie do Ojczyzny lub nie mieli już gdzie wracać, a na Wyspach Brytyjskich budowali swój nowy ojczysty dom. Zwłaszcza tym Polakom pomagał żyć namiastką ukochanej, a utraconej Ojczyzny. Na wypoczynek powracał do Polski, aby zawsze zaczerpnąć tego, co polskie i katolickie, a po powrocie do rodaków ubogacał ich tymi wartościami. Z ostatniego pobytu w kraju już nie powrócił, bo Pan życia i śmierci powołał go do niebieskiej ojczyzny.
Ks. Czesław Osika urodził się 20 czerwca 1952 r. w miejscowości Sędziszowa, poczta i parafia Siedliska, pow. Gorlice. Był synem Józefa i Anny z domu Tabiś. Ochrzczony został 24 czerwca 1952 r. w rodzinnej parafii Siedliska. Rodzice posiadali 2,5 ha ziemi oraz mieli na utrzymaniu troje dzieci. Mając siedem lat, Czesław rozpoczął naukę w siedmioklasowej szkole podstawowej w Sędziszowej, a ósmą klasę ukończył w Siedliskach.
W pierwszej klasie przystąpił do pierwszej spowiedzi i Pierwszej Komunii Świętej. Sakrament bierzmowania przyjął 19 maja 1964 r. w rodzinnej parafii w Siedliskach. Po ukończeniu szkoły podstawowej naukę kontynuował w Liceum Ogólnokształcącym w Bobowej, które ukończył w 1971 r. bez zdania egzaminu maturalnego. Proboszcz w Siedliskach, który cenił młodego Czesława i był przekonany o jego powołaniu do stanu kapłańskiego, wystawił mu bardzo dobre świadectwo moralności, w którym polecił go do seminarium duchownego w Krakowie lub w Poznaniu oraz poinformował, że egzamin maturalny może zdać później. Czesław Osika zdecydował o wstąpieniu do zgromadzenia zakonnego i w podaniu o przyjęcie do Towarzystwa Chrystusowego, skierowanym do przełożonych w Poznaniu, swoją prośbę umotywował, że pragnie pracować jako duszpasterz wśród Polaków poza granicami kraju.
Do Towarzystwa Chrystusowego wstąpił 21 sierpnia 1971 r. i po krótkim aspirandacie 7 września 1971 r. rozpoczął w Kiekrzu k. Poznania kanoniczny nowicjat. W czasie nowicjatu zdał zaległy egzamin maturalny. W opinii końcowej magister nowicjatu ks. Jan Jabłoński napisał: „spokój i pogodne usposobienie zjednały mu prawie powszechną sympatię, co jest nadzieją, że w życiu zakonnym dalej rozwinie swoje możliwości". Po ukończeniu nowicjatu złożył w Kiekrzu 29 września 1972 r. pierwszą profesję zakonną. Następnie rozpoczął w Wyższym Seminarium Duchownym Towarzystwa Chrystusowego dwuletnie studia filozoficzne, a po nich czteroletnie studia teologiczne.
W czasie nauki w seminarium ponawiał na dalsze lata śluby zakonne: II profesję 28 września 1973 r. w Poznaniu, III profesję 29 września 1974 r. w Poznaniu. Zakonną profesję dozgonną złożył 17 kwietnia 1977 r. w Poznaniu na ręce ówczesnego przełożonego generalnego ks. Czesława Kamińskiego.
Podczas studiów seminaryjnych został wprowadzony w posługi kapłańskie oraz przyjął wyższe święcenia kapłańskie: lektorat 12 stycznia 1975 r. z rąk wikariusza generalnego ks. Edwarda Szymanka, akolitat 14 marca 1976 r. z rąk przełożonego generalnego ks. Wojciecha Kani, diakonat 9 maja 1977 r. z rąk bpa Tadeusza Ettera. Wszystkie święcenia odbyły się w Poznaniu. W podaniu do przełożonego generalnego ks. Czesława Kamińskiego z prośbą o dopuszczenie do święceń kapłańskich napisał, że „pragnie jako kapłan pracować w duchu Towarzystwa na chwałę Bożą". Święcenia kapłańskie przyjął w katedrze poznańskiej 31 maja 1978 r. z rąk bpa Mariana Przykuckiego.
Ks. Czesław, po odprawieniu prymicji w rodzinnej parafii, został skierowany do parafii pw. Wniebowzięcia NMP i św. Wojciecha we Władysławowie w diecezji pelplińskiej. Dekret mianujący go wikariuszem w tej parafii został wystawiony w Pelplinie 23 lipca 1978 r. i obligował go do objęcia stanowiska 15 sierpnia 1978 r. Po dwóch latach pracy we Władysławowie został na prośbę przełożonego generalnego z dniem 15 sierpnia 1980 r. odwołany ze stanowiska i przeniesiony na Pomorze Zachodnie do parafii pw. św. Katarzyny w Goleniowie. Dekret mianujący go wikariuszem współpracownikiem został wystawiony w Szczecinie 26 lipca 1980 r. Parafia goleniowska była rozległa, dochodziły jeszcze kościoły filialne. W tych dwóch parafiach młody wikariusz zdobywał doświadczenie duszpasterskie.
Po dwóch latach pracy w Goleniowie, mimo trwania stanu wojennego, został w 1982 r. skierowany do duszpasterskiej pracy polonijnej w Wielkiej Brytanii. Jeszcze w czasie pracy w Goleniowie rozpoczął starania o paszport oraz potrzebne wizy. 30 września 1982 r. otrzymał od ordynariusza diecezji szczecińskiej bpa Kazimierza Majdańskiego zwolnienie z obowiązków wikariusza w Goleniowie, podziękowanie za pracę w diecezji oraz życzenia na dalszą posługę kapłańską.
Wyjazd do pracy duszpasterskiej w Wielkiej Brytanii nastąpił 1 grudnia 1982 r. Po przyjeździe do Anglii został przez prowincjała skierowany jako pomocnik duszpasterza do polskiej parafii Polish Roman Catholic Church of Divine Mercy w Manchesterze. Dwa tygodnie po przyjeździe ks. Czesława do Anglii zmarł w kraju jego ojciec Józef, ale ks. Czesław nie mógł, z powodu trwania stanu wojennego, pojechać na jego pogrzeb.
Po włączeniu się w duszpasterstwo polonijne wiele czasu zajmowało ks. Czesławowi odwiedzanie polskich rodzin rozrzuconych po Manchesterze i okolicy. Było to bardzo cenne doświadczenie duszpasterskie. Mógł się spotykać z osobami i rodzinami, których lata wojny rzucały po całym świecie, poczynając od wywózki z Polski wschodniej na Daleki Wschód. Odwiedzał także żołnierzy walczących w Armii Polskiej na Zachodzie, w tym bohaterów spod Monte Cassino, oraz innych uwolnionych z łagrów i obozów. Nie miał więc czasu na rozpoczęcie nauki języka angielskiego, gdyż język polski był w codziennym użyciu. Rozpoczął jednak od tego, co pozwoliło mu się swobodnie poruszać: jeszcze w pierwszej połowie grudnia uczestniczył w kursie i zdał egzamin na angielskie prawo jazdy. Języka angielskiego uczył się najpierw sam, a dopiero potem ukończył kursy językowe. Podczas pracy w Manchesterze dojeżdżał z pomocą duszpasterską do Liverpoolu.
Oprócz pracy duszpasterskiej w kościele brał udział w rocznicowych spotkaniach narodowych, organizował pielgrzymki parafialne, zwłaszcza do sanktuariów w Anglii w Hednesford, Hollywell i Pantasaph, a także do europejskich miejsc pielgrzymkowych. Brał czynny udział we wszystkich uroczystościach religijnych i narodowych, w różnych spotkaniach w klubach Stowarzyszenia Polskich Kombatantów, w spotkaniach harcerskich oraz w sobotniej szkole polskiej.
Po trzech latach pracy w Manchesterze został mianowany proboszczem w Liverpoolu, jednak dalej mieszkał w Manchesterze. W 1989 r. dobiegł końca pierwszy okres pracy w Lancashire. W 1989 r. został mianowany proboszczem w High Wycombe i Aylesbury. W tym samym roku został mianowany przez przełożonego generalnego ks. Bogusława Nadolskiego członkiem Rady Prowincjalnej w Prowincji pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Anglii. Został wtedy wiceprowincjałem na sześcioletnią kadencję. Krótko pracował też w Great Missenden. Po czterech latach pracy w High Wycombe i Aylesbury przeniósł się do Londynu, gdzie został proboszczem parafii na Putney i dojeżdżał jeszcze do Wimbledonu i Croydon. Parafia ta, jak wszystkie inne parafie polskie, oprócz duszpasterstwa polskiego prowadziła szeroko zakrojoną działalność patriotyczną. Do kościoła na Putney uczęszczali członkowie Rządu Rzeczypospolitej Polskiej na Wychodźstwie. Ks. Czesław został też dziekanem parafii polskich w Londynie.
Po wyborze na członka IX Kapituły Generalnej Towarzystwa Chrystusowego wziął w niej udział w 1995 r., a po jej zakończeniu został mianowany na sześć lat na urząd prowincjała prowincji Towarzystwa Chrystusowego w Anglii. Prowincja ta obejmowała wtedy Wielką Brytanię, RPA i Islandię. Jako prowincjał wizytował wszystkie placówki duszpasterskie oraz był zaangażowany w polonijną pracę duszpasterską.
12 stycznia 1995 r. rektor Polskiej Misji Katolickiej w Anglii i Walii ks. Stanisław Świerczyński nadał ks. Czesławowi Krzyż Zasługi Polskiej Misji Katolickiej w uznaniu zasług, jakie położył dla duszpasterstwa polskiego w Anglii.
Z urzędu, jako prowincjał, ks. Czesław wziął udział w X Kapitule Generalnej. Po jej zakończeniu otrzymał od nowego przełożonego generalnego ks. Tadeusza Winnickiego specjalne podziękowania za troskę i poniesiony trud w służbie Polakom i Polonii w prowincji angielskiej. Za kadencji nowego prowincjała ks. Krzysztofa Tyliszczaka pełnił od 2001 r. obowiązki proboszcza w Dunstable.
W maju 2003 r. uroczyście obchodził srebrny jubileusz kapłaństwa, szczególnie w placówkach, w których pracował. Przełożony generalny ks. Tadeusz Winnicki w piśmie gratulacyjnym mocno podkreślił zasługi jubilata i dodał życzenia: „Życzę Drogiemu Księdzu Jubilatowi, by spojrzenie wstecz napawało radością i wdzięcznością za lata posługi Chrystusowi i Towarzystwu i było najpiękniejszym darem, którego nic nie zastąpi, nawet serdeczna ludzka wdzięczność (...) Dziękuję za piękny wkład w budowanie wspólnoty zakonnej i wszystkie ofiary złożone na ołtarzu Pana".
Ks. Czesław posługę proboszcza w Dunstable pełnił do 2006 r., kiedy to na polecenie nowego prowincjała ks. Andrzeja Zuziaka przeniósł się do Londynu, gdzie ponownie objął parafię na Putney jako jej proboszcz. W tym samym roku został po raz drugi mianowany przez przełożonego generalnego wiceprowincjałem prowincji angielskiej.
Po trzech latach pracy w Londynie ks. Czesław za-chorował. Musiał się poddać leczeniu szpitalnemu, a na rekonwalescencję przeniósł się do Manchesteru. Mimo leczenia i rekonwalescencji chętnie pomagał w pracy duszpasterskiej, której przybywało z racji wzrastającej liczby Polaków przyjeżdżających do Wielkiej Brytanii.
W maju 2012 r., po sześcioletniej kadencji, ks. Czesław przestał pełnić urząd wiceprowincjała. Przełożony generalny ks. Tomasz Sielicki w specjalnym liście wyraził podziękowanie za pełnioną posługę w imieniu własnym i całego Zarządu Towarzystwa i dodał: „serdecznie dziękuję za wkład i staranie o dobro Prowincji, za troskę o Współbraci i budowanie wspólnoty zakonnej w przestrzennie rozsianych placówkach duszpasterskich".
We wrześniu 2012 r. został przeniesiony na jeszcze jedną, ostatnią już, placówkę jako kapelan do polskiego ośrodka w Laxton Hall, a równocześnie był proboszczem w Corby i Kettering. Niestety pogarszający się stan zdrowia był przyczyną przeniesienia ks. Czesława w 2014 r. do Londynu na Putney jako rezydenta. W lipcu 2014 r. pojechał do kraju w odwiedziny do swoich bliskich oraz na wypoczynek. Była to już ostatnia jego podróż na tym świecie.
Ks. Czesław Osika SChr zmarł w piątek 25 lipca 2014 r. w Zakopanem. Przeżył 62 lata, w tym 41 lat życia zakonnego i 36 lat życia kapłańskiego.
Listy kondolencyjne po śmierci ks. Czesława przysłali m.in.: bp Stanisław Stefanek SChr, który napisał, że w dzień pogrzebu razem ze wspólnotą łomżyńską odprawi Mszę Świętą o wieczną szczęśliwość dla naszego współbrata, oraz ordynariusz zielonogórsko-gorzowski bp Stefan Regmunt, który napisał: „przez wiele lat obserwowałem piękną pracę oddanego Bogu, Kościołowi i Zgromadzeniu kapłana. Z podziwem przyglądałem się pełnej szacunku względem kapłanów posłudze Zmarłego ks. Prowincjała. Prosząc dla niego o udział ze świętymi w niebie, wypraszam dar Bożego miłosierdzia".
Uroczystości pogrzebowe rozpoczęły się w czwartek 31 lipca w rodzinnej parafii ks. Czesława pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Siedliskach Mszą Świętą pogrzebową o godz. 14.00, a przed nią odmówiono różaniec za zmarłego kapłana. Msza Święta zgromadziła rodzinę zmarłego kapłana, Zarząd Generalny Towarzystwa Chrystusowego z przełożonym generalnym ks. Ryszardem Głowackim, wikariuszem generalnym ks. Bogusławem Burgatem i prowincjałem brytyjskim ks. Wojciechem Świątkowskim, licznych kapłanów Towarzystwa Chrystusowego z kraju i z zagranicy, księży diecezjalnych, braci zakonnych, siostry zakonne, wśród nich siostry misjonarki Chrystusa Króla pracujące w Wielkiej Brytanii, licznych parafian oraz przyjaciół ks. Czesława. Mszy Świętej przewodniczył biskup pomocniczy tarnowski Wiesław Lechowicz, delegat Konferencji Episkopatu Polski ds. duszpasterstwa emigracji polskiej, a homilię żałobną wygłosił przełożony generalny Towarzystwa Chrystusowego ks. Ryszard Głowacki. Po Mszy Świętej nastąpił obrzęd pożegnania, któremu przewodniczył bp W. Lechowicz. On też poprowadził kondukt żałobny na miejscowy cmentarz parafialny.
Ks. Czesław Osika SChr spoczął w grobowcu księży na cmentarzu parafialnym w Siedliskach, gdzie razem ze swoimi parafianami oczekuje zmartwychwstania.

Ks. Bernard Kołodziej SChr