+ śp. ks. mgr Tomasz Zaremba

ks. Aleksander Tomasz Zaremba SChr (*22.09.1948 - +19.11.2022)

Po 41 latach duszpasterskiej polonijnej pracy duszpasterskiej na Antypodach w Australii, Pan Życia i Śmierci powołał do Siebie niestrudzonego kapłana, który całe swoje życie poświęcił służbie drugiemu człowiekowi.

Ks. Aleksander Tomasz Zaremba urodził się 22 września 1948 r. w miejscowości Dąbrowa Wielka, w powiecie wysokomazowieckim w ówczesnym województwie białostockim. Pochodził z rodziny robotniczej i był synem Józefa i Stanisławy z Kaczyńskich. Został ochrzczony 10 października 1948 r. w miejscowym kościele parafialnym pw. św. Stanisława Biskupa i Męczennika. 16 czerwca 1958 r. w parafii pw. Najświętszego Serca Jezusowego w Ełku przyjął sakrament bierzmowania, wybrał imię „Piotr”, a sakramentu udzielił mu bp Tomasz Wilczyński, administrator apostolski diecezji warmińskiej.

Mając siedem lat rozpoczął naukę w miejscowej Szkole Podstawowej, a po jej ukończeniu edukację kontynuował w Liceum Ogólnokształcącym w Ełku, dokąd przeniosła się rodzina Zarembów. Szkołę średnią ukończył egzaminem maturalnym w 1968 r. Po uzyskaniu matury podjął pracę w charakterze pracownika umysłowego w Przedsiębiorstwie Upowszechniania Prasy i Książki „Ruch”, oddział rejonowy w Ełku. Pracował tam do września 1970 r.

1 września 1970 r. do Towarzystwa Chrystusowego dla Wychodźców w Poznaniu przesłał podanie z prośbą o przyjęcie, w którym napisał m.in.: „Pragnę zostać kapłanem-misjonarzem i poświęcić się pracy misyjnej w nawracaniu dusz opuszczonych”. Proboszcz miejscowej parafii ks. Wiktor Szota CRL wystawił świadectwo moralności pisząc m.in.: „Jest spokojnym młodzieńcem, praktyki religijne spełnia. Rodzina jest dobra i katolicka”.

Do Towarzystwa Chrystusowego został przyjęty jeszcze w tym samym miesiącu i po krótkim aspirandacie, 7 października 1970 r. rozpoczął w Ziębicach na Dolnym Śląsku kanoniczny nowicjat. Magistrem nowicjatu był wówczas ks. Jan Jabłoński. Gdy Tomasz odbywał próbę nowicjacką, dekretem przełożonego generalnego ks. Wojciecha Kani dom nowicjacki został przeniesiony z Ziębic do Kiekrza k. Poznania. Dlatego w Kiekrzu, na zakończenie rocznego nowicjatu, 8 września 1971 r. złożył pierwszą profesję zakonną.

Zaraz po pierwszych ślubach zakonnych 10 września 1971 r. rozpoczął w Wyższym Seminarium Duchownym Towarzystwa Chrystusowego w Poznaniu studia filozoficzno-teologiczne. Jej pierwszą część – filozofię – zwieńczył 15 czerwca 1973 r. egzaminem philosophicum, drugą część – teologię – 3 lutego 1977 r. egzaminem rigorosum. Uzyskał również tytuł magistra teologii po obronie 28 kwietnia 1977 r. pracy dyplomowej na Wydziale Teologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.

Podczas studiów w kaplicy Domu Głównego i seminarium Towarzystwa w Poznaniu ponawiał profesję zakonną oraz został wprowadzony w posługi kapłańskie. Na ich zakończenie przyjął w poznańskiej archikatedrze święcenia. Drugą profesję złożył 14 czerwca 1972 r., a III – 28 września 1973 r. Profesję dozgonną złożył 25 kwietnia 1976 r. na ręce przełożonego generalnego ks. Wojciecha Kani. W posługę lektoratu został wprowadzony 8 marca 1974 r. przez posługę przełożonego generalnego ks. Wojciecha Kani, a akolitatu – 12 stycznia 1975 r. przez posługę wikariusza generalnego ks. Edwarda Szymanka.

Święceń diakonatu i kapłańskich udzielił mu bp Tadeusz Etter, biskup pomocniczy archidiecezji poznańskiej: święcenia diakonatu przyjął 11 maja 1976 r., a święcenia kapłańskie – 9 maja 1977 r. W podaniu do przełożonego o dopuszczenie do święceń kapłańskich napisał: „Święcenia prezbiteratu pragnę przyjąć świadomie i dobrowolnie. W ten sposób chcę ściślej zjednoczyć się z Chrystusem przez udział w Jego Kapłaństwie i podjąć obowiązki jakie z tego wypływają. Kapłaństwo moje w Towarzystwie rozumiem, jako służbę Bogu i ludziom przez realizację celów i zadań Zgromadzenia dla dobra Kościoła”.

Po święceniach i prymicjach podjął pracę duszpasterską na Pomorzu Zachodnim. Na prośbę przełożonego generalnego ks. Czesława Kamińskiego z dniem 1 lipca 1977 r. został mianowany przez bpa Jerzego Strobę, ordynariusza szczecińsko-kamieńskiego, wikariuszem współpracownikiem w parafii pw. św. Ottona w Pyrzycach. Rok później, 6 grudnia 1978 r., został mianowany przez przełożonego generalnego członkiem Rady Domowej w tej placówce Towarzystwa Chrystusowego. W Pyrzycach pracował dwa lata.

3 sierpnia 1979 r., na wniosek przełożonego generalnego, został zwolniony przez bpa Kazimierza Majdańskiego, ordynariusza szczecińsko-kamieńskiego, z placówki w Pyrzycach i równocześnie mianowany na podobne stanowisko wikariusza-współpracownika w parafii pw. św. Józefa w Stargardzie Szczecińskim. W tej parafii posługiwał jeden rok, ponieważ został skierowany przez przełożonego Towarzystwa Chrystusowego do duszpasterskiej pracy wśród Polonii. Na wniosek przełożonego generalnego, 16 sierpnia 1980 r. został zwolniony przez ordynariusza szczecińsko-kamieńskiego z placówki w Stargardzie Szczecińskim i z pracy w diecezji. Razem z dekretem zwalniającym otrzymał podziękowanie za posługę.

Po opuszczeniu diecezji szczecińsko-kamieńskiej 2 września 1980 r. został przeniesiony przez przełożonego generalnego ks. Czesława Kamińskiego do domu zakonnego w Łomiankach k. Warszawy celem udziału w kursie nauki języka angielskiego, którą kontynuował w domu zakonnym Puszczykowie. Służył przy tym pomocą i zastępstwami duszpasterskimi. 12 maja 1981 r. od Prymasa Polski kard. Stefana Wyszyńskiego otrzymał pismo ze specjalnym błogosławieństwem na pracę duszpasterską wśród rodaków w Australii. Po załatwieniu wszystkich formalności paszportowo-wizowych oraz pożegnaniach w rodzinnej parafii i Domu Głównym Towarzystwa w Poznaniu 4 czerwca 1981 r. wyleciał samolotem z Warszawy do Rzymu, gdzie przywitał go współbrat ks. Janusz Andrzej Duczkowski. Przez kolejne dziesięć dni mieszkał w Kolegium Polskim w Rzymie cieszył się pięknem Rzymu i Watykanu, by 14 czerwca 1981 r. o godz. 19.45 odlecieć samolotem z Rzymu do Sydney w Australii.

Po przybyciu do Australii, oprócz doskonalenia języka angielskiego i uzyskania australijskiego prawa jazdy, podjął polonijną pracę duszpasterską, najpierw w Woodville West na przedmieściach Adelajdy i w samej Adelajdzie, a potem w Sale i Yallourn North w regionie Gippsland. W 1988 r. został ustanowiony duszpasterzem Polaków w Bell Park na przedmieściach Geelong, drugiego co do wielkości miasta w australijskim stanie Victoria. Po sześciu latach posługiwania w Bell Park w 1994 r. został przeniesiony do metropolii Sydney w stanie Nowa Południowa Walia. Zamieszkał w Bankstown i został duszpasterzem polonijnym w Ashfield. 7 października 1995 r. został mianowany członkiem Rady Prowincji pw. Świętej Rodziny w Australii, Nowej Zelandii i RPA. Przełożony prowincji ks. Stanisław Lipski powierzył ks. Tomaszowi obowiązki ekonoma prowincji, które ten wypełniał do końca 1999 r., do czasu powołania nowego zarządu prowincji. W 2001 r. powrócił do stanu Victoria, gdzie tym razem podjął posługę duszpasterską w St. Albans, na północno-zachodnich przedmieściach największego miasta tego stanu – Melbourne.

W 2002 r. celebrował swój srebrny jubileusz kapłaństwa. Na tę uroczystość otrzymał specjalne pismo przełożonego generalnego ks. Tadeusza Winnickiego, który napisał w nim m.in.: „Dziękuję za służbę w naszym Zgromadzeniu, za świadectwo życia i ofiarę składaną na ołtarzu Pańskim, w której zawierają się wszystkie osobiste radości i cierpienia dnia codziennego, a które ubogacają naszą wspólnotę zakonną i staja się chluba dla Kościoła i świata. Życzę nieustannego wzrastania w łasce Chrystusa, Dobrego Pasterza”. Dokładnie w 25. rocznicę swoich święceń, 9 maja 2002 r., w uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego, ks. Tomasz wraz ze swoimi kursowymi Współbraćmi – srebrnymi jubilatami – sprawował dziękczynną Eucharystię w kaplicy Domu Głównego i seminarium zgromadzenia w Poznaniu, podczas której okolicznościową homilię wygłosił przełożony generalny.

W 2007 r. przełożeni prowincji skierowali go ponownie do Nowej Południowej Walii, do Fairy Meadow i Wollongong, miejscowości oddalonych ok. 70 kilometrów od Sydney, a po sześciu latach do Woodville West k. Adelajdy (do jednego z pierwszych miejsc posługiwania na ziemi australijskiej). W 2019 r. został ustanowiony duszpasterzem w Mayfield. k. Newcastle, które okazało się jego ostatnią placówką duszpasterską w kapłańskim posługiwaniu.

Ks. Aleksander Tomasz Zaremba zmarł w sobotę 19 listopada 2022 r. w szpitalu w Newcastle w Australii. Przeżył 74 lata, w tym 51 lat życia zakonnego i 45 lat – kapłańskiego. Po jego śmierci do chrystusowców w Australii napłynęło wiele listów kondolencyjnych, przede wszystkim z placówek, w których posługiwał.

Uroczystości pogrzebowe ks. Aleksandra Tomasza Zaremby odbyły się w czwartek 8 grudnia 2022 r. w Sanktuarium Matki Boskiej Częstochowskiej w Marayong, (wybudowanego przed ponad 55 laty jako wotum Polonii australijskiej z okazji milenium chrztu Polski). Zgromadziły one przedstawicieli rodziny zmarłego kapłana, ponad 20 księży, siostry nazaretanki i misjonarki Chrystusa Króla oraz wiernych ze wspólnot, w których posługiwał zmarły kapłan. Została również zorganizowana możliwość uczestnictwa przez transmisję uroczystości w Internecie. O godz. 11.30 miejscowego czasu przy trumnie zmarłego kapłana odmówiono różaniec oraz modlitwy dziękczynno-błagalne za zmarłego. Następnie rozpoczęła się koncelebrowana Msza Święta pogrzebowa, której przewodniczył prowincjał ks. Tadeusz Przybylak, a wśród koncelebransów trzeba podkreślić obecność administratora diecezji Maitland-Newcastle Fr. Grega Barkera. Kazanie pogrzebowe wygłosił ks. Tadeusz Ziółkowski, bliski kolega z czasów seminaryjnych, które oparł na fragmencie Ewangelii św. Mateusza o Błogosławieństwach. Próbował nakreślić sylwetkę Zmarłego jako człowieka żyjącego ich duchem, jako człowieka autentycznie oddanego Bogu, Kościołowi oraz australijskiej wspólnocie polonijnej, jako człowieka bardzo życzliwego i gościnnego. Wezwania modlitwy powszechnej odczytał wiceprowincjał ks. Kamil Żyłczyński, który też przewodził obrzędom ostatniego pożegnania w kościele. Na zakończenie Mszy Świętej prowincjał ks. Tadeusz Przybylak podziękował wszystkim przybyłym na uroczystość pogrzebową. Po podziękowaniach i obrzędzie ostatniego pożegnania ciało zmarłego kapłana zostało odprowadzone do karawanu pogrzebowego i przewiezione na cmentarz Pinegrove Memorial Park, gdzie znajduje się grobowiec kapłanów Towarzystwa Chrystusowego, którzy zakończyli ziemską pielgrzymkę na ziemi australijskiej.

Na cmentarzu ostatnie modlitwy przy grobie i obrzędy pogrzebowe w języku angielskim poprowadził administrator diecezji Maitland-Newcastle Fr. Greg Barker. W imieniu rodziny słowo pożegnania z wielkim wzruszeniem wypowiedziała bratanica zmarłego, Beata Zaremba, kończąc je wersetem ze znanego wiersza ks. Jana Twardowskiego: „śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą”. A podczas składania ciała Zmarłego do grobu prawie wszyscy obecni na cmentarzu wrzucali do niego trochę ojczystej ziemi. Temu obrzędowi towarzyszył śpiew aklamacji „Jezu ufam Tobie”. Ks. Aleksander Tomasz Zaremba spoczął w kwaterze chrystusowców na cmentarzu Pinegrove Memorial Park w Sydney, obok wcześniej zmarłych współbraci, gdzie oczekuje zmartwychwstania.

W piątek 9 grudnia 2022 r. we wspólnocie Domu Głównego w Poznaniu, została odprawiona Msza Święta żałobna w intencji zmarłego śp. ks. Tomasza Zaremby, której przewodniczył i homilię wygłosił ks. Tomasz Mikulak, redaktor naczelny „Mszy Świętej” i odpowiedzialny za Wieczystą Księgę Fundatorów i Darczyńców zgromadzenia.

DOBRY JEZU A NASZ PANIE DAJ MU WIECZNE SPOCZYWANIE!

ks. Bernard Kołodziej SChr