W ostatnią niedzielę roku liturgicznego Kościół celebruje uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata. Dla nas – chrystusowców – to święto szczególne, bo to święto tytularne zgromadzenia. Przypominając na czym polega królowanie Chrystusa, pragniemy w sobie odnowić gorliwość służby na rzecz tego królestwa, zwłaszcza szerząc je pośród polskiej rzeszy wychodźczej. Dlatego wołamy: My, Chryste, hufiec Twój, My Twa przyboczna straż. O bratnie dusze idziem w bój, Ty nam błogosław, Wodzu nasz!

Takim tytułem można by określić lipcowe dni wspólnoty, które od kilku lat wpisują się w nasz zakonny kalendarz, bowiem przypadają w okolicy kolejnych rocznic urodzin Czcigodnego Sługi Bożego kard. Augusta Hlonda. Tegoroczne przypadały w ich "wigilię" rocznicy a zgromadziły ponad 40 chrystusowców z bliska i daleka, z Polski i spoza jej granic.

Co roku na początku roku akademickiego, z okazji odpustu Matki Bożej Nieustającej Pomocy związanym z rocznicą koronacji tegoż Wizerunku seminarzyści, ich moderatorzy oraz mieszkańcy domu głównego udają się z pielgrzymką do poznańskiej Fary. Nasze pielgrzymowanie odbywa się w dniu modlitw za osoby życia konsekrowanego i o nowe powołania. Razem z nami przybywają przedstawiciele instytutów życia konsekrowanego, stowarzyszeń życia apostolskiego, instytutów świeckich, dziewice i wdowy konsekrowane, by wspólnie prosić o łaskę wierności w naśladowaniu Chrystusa czystego, ubogiego i posłusznego.

Tradycją pierwszych dni kalendarzowego lata stało się familijne spotkanie naszych kochanych Rodziców: początkowo przez szereg lat odbywało się w naszym domu pielgrzyma w Częstochowie, obecnie miejscem spotkania jest dom główny w Poznaniu. Na tegoroczne spotkanie przybyła grupa 43 mam i ojców księży, braci i alumnów chrystusowców posługujących w kraju, jak i poza jego granicami.

Widzieliśmy Pana! (J 20,25) – słowa Apostołów, którzy spotkali się ze Zmartwychwstałym, skierowane do jednego, nieobecnego wówczas, Tomasza, pięknie opisują kontekst naszego zakonnego święta, jakim jest wieczysta profesja zakonna kolejnego batalionu Bożej Podchorążówki, jak zwykł określać kolejne roczniki chrystusowców Współzałożyciel, o. Ignacy Posadzy, która tradycyjnie rokrocznie odbywa się w Niedzielę w Oktawie Wielkanocy, w Niedzielę Miłosierdzia Bożego.

W Domu Głównym Towarzystwa Chrystusowego dla Polonii Zagranicznej w Poznaniu 23 maja odbyło się spotkanie Zarządu Generalnego Zgromadzenia z przełożonymi prowincji z całego świata.

Po obchodach jubileuszowych w Dunkierce, Puszczykowie, Quedas do Iguaçu, Dobrzanach, Southampton i Aulnay sous Bois czyli w miejscach obecnego czy dawniejszego posługiwania naszych Współbraci obchodzących w tym roku 60. rocznicę święceń kapłańskich przyszedł czas na świętowanie w domu głównym w Poznaniu.

W naszych zakonnych Ustawach czytamy, iż „osobiste uroczystości poszczególnych współbraci są dla nas okazją do modlitwy w ich intencji – szczególnie dni profesji zakonnej, święceń kapłańskich oraz rocznice, jak i dni imienin […] Szczególną uwagę zwracamy na imieniny członków jako naturalne okazje do wyrażenia uczuć braterskich; szczególnie pamiętamy o imieninach przełożonego generalnego, prowincjałów, przełożonych domowych i lokalnych” (UiDTChr 33.5 i 33.6d)

Od ponad 20 lat w święto Ofiarowania Pańskiego obchodzony jest w Kościele Światowy Dzień Życia Konsekrowanego. W tym dniu w archidiecezji poznańskiej osoby, które postanowiły naśladować Chrystusa czystego, ubogiego i posłusznego i obrały tę szczególną formę życia całkowitego poświęcenia Panu bądź w instytutach życia konsekrowanego, bądź stowarzyszeniach życia apostolskiego, bądź instytutach świeckich, bądź też przeżywając swoją konsekrację jako dziewice czy wdowy konsekrowane zgromadziły się na wspólnej modlitwie, na której obecni byli również chrystusowcy z Poznania, Puszczykowa i Mórkowa.

Jest taki dzień, bardzo ciepły, choć grudniowy
Dzień, zwykły dzień, w którym gasną wszelkie spory
Jest taki dzień, w którym radość wita wszystkich
Dzień, który już każdy z nas zna od kołyski […]
Jest taki dzień, tylko jeden raz do roku
Dzień, zwykły dzień, który liczy się od zmroku
Jest taki dzień, gdy jesteśmy wszyscy razem…

Tekst współczesnej kolędy (a może pastorałki) pięknie wyraża treść Wigilii Bożego Narodzenia… Bo rzeczywiście pragniemy i staramy się tego dnia a dokładniej wieczoru być jakby lepsi, bardziej życzliwi dla siebie: chcemy rozsiewać pokój, miłość, zgodę i radość, składając sobie wzajemnie życzenia świąteczne, by Ten, który narodził się w betlejemskiej grocie ponad 2000 lat temu, rodził się w naszych sercach, rodzinach, naszej wspólnocie zakonnej, by nas przemieniał i umacniał na drogach życiowego powołania. Tę świąteczną atmosferę antycypowaliśmy w czwartek i piątek przed tegorocznym 24 grudnia razem ze wszystkimi, którzy współpracują z nami w różnych agendach i instytucjach mieszczących się w domu generalnym Towarzystwa Chrystusowego w Poznaniu i seminarzystami, którzy na Święta Narodzenia Pańskiego udają do swoich rodzinnych domów.