Poświęcone one były duszpasterstwie młodzieży i przygotowaniu do sakramentu bierzmowania – tematom bardzo aktualnym w kontekście rozpoczynającego się niebawem (bo w pierwszą niedzielę adwentu) roku, w którym będziemy starali się odkryć i na nowo poznawać Ducha Świętego – Trzecią Osobę Trójcy Świętej. W wystąpieniach prelegentów można było znaleźć wiele odniesień do tych zagadnień. Wielki Nieznajomy, jak często nazywamy Ducha Świętego, był przyzywany szczególnie w tych dniach, zwłaszcza przez formularz Mszy Świętej rozpoczynającej ten czas formacji i skupienia, której przewodniczył i homilię wygłosił ks. Bogusław Burgat SChr, wikariusz generalny Towarzystwa Chrystusowego. Uwieńczeniem pierwszego dnia było wspólnotowe imieninowe spotkanie Marcinów (dwóch z przybyłych nosi to imię – ks. Dziliński i ks. Ossoliński a także mieszkający w poznańskim domu ‘powołaniowiec’ – ks. Stefanik). Drugiego dnia, w święto rocznicy poświęcenia Bazyliki Laterańskiej w Rzymie, włączyliśmy się w program dnia domu i seminarium, uczestnicząc w porannej Eucharystii, której przewodniczył ks. Przemysław Marek SChr (jeden ze Współbraci wyświęconych w bieżącym roku) a okolicznościowe kazanie wygłosił najstarszy kapłańskim stażem uczestnik formacyjnego spotkania – ks. Krzysztof Wąchała SChr. Ewangelijna perykopa (por. J 2, 13-22), do której odniósł się kaznodzieja, opowiadała o wypędzeniu kupców z jerozolimskiej świątyni. Podkreślił szczególnie motywy działania Jezusa, które zamykają się w słowach Psalmisty: «Gorliwość o dom Twój pożera Mnie» (Ps 69[68],10a) i zachęcał do nieustannego ćwiczenia się w zakonnej gorliwości, do powrotu do tej gorliwości, którą pałaliśmy w pierwszych dniach w nowicjacie i seminarium. A pomocą w tym, mówił homilista, jest wierne odmawianie zakonnych modlitw, dołączenie ich choćby do brewiarzowych godzin. Albowiem dzięki temu rzeczywiście możemy duchowo łączyć się ze wszystkimi chrystusowcami posługującymi w kraju i na emigracji, wypełniać duchowy testament Założyciela, byśmy rzeczywiście stanowili jedno a jednocześnie sprawiać, aby między nami nie było dali. Cały zjazd wikariuszy został zakończony błogosławieństwem Księdza Wikariusza na dalsze posługiwanie i wspólnym obiadem.
ks. Jakub Jeleń SChr