Podczas poniedziałkowych obrad (15 lipca) Kapituła zapoznała się z wnioskami przedstawionymi przez wyznaczone komisje: ds. ochrony dzieci i młodzieży, ekonomiczno-administracyjnej, komunikacji społecznej, formacji duchowej oraz realizacji charyzmatu. Podjęto dyskusję nad nimi i rozpoczęto głosowania nad zaproponowanymi uchwałami i postulatami.
Następnego dnia, po kolejnym bloku głosowań przedstawiono Odezwę do Współbraci oraz ostateczną wersję i układ przyjętych Uchwał i Postulatów. Przełożony Generalny ks. Krzysztof Olejnik SChr podsumował prace Kapituły dziękując wszystkim członkom Kapituły za uczestnictwo i posługę, pracę podczas obrad, dary i talenty, którymi dzielili się z całą wspólnotą. Jak podkreślił - wspólnie można zrobić więcej i dojść do momentu, gdzie doświadczać się będzie, że Towarzystwo rozwija się, wrasta; dostrzec, jak wspólnota podąża Bożymi drogami. Podsumowując, wyraził wdzięczność tym wszystkim współbraciom, którzy w poczuciu odpowiedzialności za dobro Zgromadzenia poświęcili swój czas i wyrazili swoją opinię czy propozycję w nadesłanych wnioskach, projektach uchwał czy postulatach. Bez wątpienia, niezaprzeczalny wkład, przed kapitułą i w czasie jej trwania, mieli ci współbracia, którzy przygotowania i same obrady omadlali.
Zaproponowany temat wzywający do „ofiary totalnej” ma być impulsem do działania, do wzrostu w łasce Bożej, a by to co Bóg przygotował dla Towarzystwa, zostało rozważone, przyjęte i wprowadzone w życie. Niech to, co było skupione wokół myśli kardynała Założyciela: będzie impulsem do działania i wzrostu w łasce Bożej i życiu zakonnym; tak, by wszystko od tej pory „jeszcze bardziej” czynić dla Boga, dla dusz, polskich emigrantów – wskazał ks. Olejnik.
Następnie przyjęto protokół z ostatniego dnia obrad. Przełożony Generalny po uzyskaniu zgody członków zamknął ją. Tym samym wygasły uprawnienia kapituły. Wieczorem wszyscy uczestniczyli w nabożeństwie ekspiacyjnym.
Spotkanie kapitulne zakończyło się w środę Mszą Świętą dziękczynną, pod przewodnictwem Przełożonego Generalnego. W homilii wskazał on na pewien punkt dziejowy, w jakim znalazło się Zgromadzenie. Przypomniał słowa kard. Hlonda, że „bez ducha ofiary i karności nadprzyrodzonej nic wielkiego w Kościele”, ani w Towarzystwie nie może powstać, a tym bardziej się utrzymać. Mimo wszystko, swoista myśl, zaczerpnięta z liturgii słowa, jest pokrzepiającym słowem Boga. Jest nim: Ja Jestem, które zapewnia o Jego obecności, ale również interwencji i obdarzeniu potrzebną łaską.
Sama kapituła, to zapewne część drogi, którą kończymy, ale zadania pozostają i wyznaczają nowe kierunki. Nie wystarczy tylko widzieć, ale trzeba podjąć, to co rozważyliśmy, zauważyliśmy, co jest ważne. Stąd obok refleksji potrzebna jest modlitwa, by Bóg dał siłę do realizacji naszych zamierzeń.
Ksiądz Generał zachęcił, by wszyscy chrystusowcy trwali na intensywnej modlitwie i wypraszali łaski dla Towarzystwa i każdego z jego członków, by w tej trosce i modlitwie: „byli jedno”.
fotorelacja: kl. Aleksander Łakomy SChr
