Ze smutkiem, lecz również z głęboką ufnością i wiarą w zmartwychwstanie i życie wieczne informujemy, że w puszczykowskim szpitalu w godzinach popołudniowych w poniedziałek 4 września 2023 r. do wieczności został odwołany najstarszy chrystusowiec, śp. ks. Jan Pranke SChr, l. 94, przed laty wieloletni duszpasterz polonijny we Francji.

Uroczystości pożegnania śp. ks. Jana będą miały dwuetapowy przebieg:
w środę 6 września 2023 r. pożegnanie w kaplicy pw. Chrystusa Uchodźcy domu chrystusowca-seniora w Puszczykowie (ul. ks. Ignacego Posadzego 1, 62-040 Puszczykowo):
o godz. 16.30 modlitwa różańcowa, o godz. 17.00 Msza Święta w obecności jego ciała

w czwartek 7 września 2023 r. uroczystości pogrzebowe w rodzinnej parafii pw. Przemienienia Pańskiego w Morzewie (Morzewo 76, 64-810 Kaczory):
o godz. 12.30 modlitwa różańcowa, o godz. 13.00 Msza Święta pogrzebowa, a po niej złożenie ciała w grobie na miejscowym cmentarzu

*    *    *

Ks. Jan Pranke SChr, syn Franciszka i Stanisławy zd. Zabel, urodził się 8 lutego 1929 r. w Morzewie, w powiecie chodzieskim, w województwie poznańskim. Został ochrzczony tydzień później w miejscowym kościele parafialnym pw. Przemienienia Pańskiego. Sakrament bierzmowania przyjął 23 maja 1948 r. w poznańskiej archikatedrze, a we wrześniu 1948 r. wstąpił do Towarzystwa Chrystusowego dla Wychodźców i rozpoczął nowicjat w Puszczykowie. Rok później, 29 września 1949 r., w Ziębicach złożył pierwszą profesję zakonną. Natomiast po kolejnych trzech latach, 29 września 1952 r., w Poznaniu – profesję wieczystą. Święcenia kapłańskie przyjął w Poznaniu 15 kwietnia 1956 r. z rąk abpa Walentego Dymka.
Po święceniach przez kilka miesięcy posługiwał jako kapelan bpa Bolesława Kominka, biskupa we Wrocławiu (późniejszego arcybiskupa-metropolity wrocławskiego i kardynała), a w styczniu 1957 r. otrzymał nominację wikariuszowską do parafii pw. św. Andrzeja Boboli w Golczewie i była to jedyna parafia w ojczyźnie, w której posługiwał. Po roku pracy duszpasterskiej w Golczewie w lutym 1958 r. został skierowany do pracy wśród Polonii we Francji. Rozpoczął ją od posługi w największej wówczas placówce polonijnej chrystusowców w Bruay-en-Artois na północy Francji. W niej dojeżdżał m.in. do Houdain, gdzie wybudował i wyposażył kaplicę ku czci Matki Bożej Królowej Polski, Polonii i świata. Następnie podjął posługę duszpasterską w regionie paryskim: w latach 1965-1968 pracował w Saint Denis, dojeżdżając też do Sartrouville i Argenteuil. Od 1968 r. kontynuował dojazdy, a gdy znalazła się możliwość zamieszkania, w 1975 r. zamieszkał w Sartrouville. W północno-zachodnich przedmieściach Paryża posługiwał dla Polonii do 1998 r.
W 1999 r., po rocznym urlopie sabatycznym, zaangażował się w duszpasterstwo dla Kościoła lokalnego w sektorze duszpasterskim w Montigny-lès-Cormeilles w diecezji Pontoise. Jesienią 2013 r. powrócił do Polski i zamieszkał w domu chrystusowca-seniora w Puszczykowie. Stamtąd jeszcze wielokrotnie udawał się do Francji, zwłaszcza w sprawach zdrowotnych oraz by uczestniczyć w dorocznych rekolekcjach zakonnych ze Współbraćmi z prowincji (po raz ostatni w nich uczestniczył w 2022 r., a odbyły się one w Domu Głównym Towarzystwa w Poznaniu).
Piastował odpowiedzialne funkcje najpierw w Wiceprowincji, a potem w Prowincji Matki Bożej Częstochowskiej: w latach 1969-1978 był Pierwszym Radnym i zastępcą przełożonego w Wiceprowincji, a w latach 1983-1989 członkiem Rady Prowincji i wiceprowincjałem. Długie lata służył jako spowiednik sióstr serafitek w Montmorency i Deuil la Barre. Jego ponad pięćdziesięcioletnie pełne zaangażowania posługiwanie zostało dostrzeżone: w 2018 r., w roku stulecia odzyskania przez Polskę niepodległości, został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej. Tym samym uhonorowano ofiarną posługę kapłańską ks. Jana pośród polskich górniczych rodzin w Bruay La Buissière, Houdain, Haillicourt i Divion a następnie w regionie paryskim – w Saint Denis, Sartrouville i Argenteuil, gdzie nie tylko budował czy remontował kaplice, lecz tworzył żywą wspólnotę Kościoła, pielęgnującą kulturę i tradycje ojczyste oraz utrzymującą w różnorodny sposób więź z krajem, choćby przez organizowanie pomocy humanitarnej dla rodaków w ojczyźnie w czasie stanu wojennego.
Jego ziemska pielgrzymka zakończyła się w poniedziałkowe popołudnie 4 września 2023 r. w puszczykowskim szpitalu.

*    *    *

W środowe popołudnie 6 września 2023 r. na wspólnej modlitwie za zmarłego Współbrata, ks. Jana Pranke SChr, razem ze wspólnotą domu puszczykowskiego zebrali się chrystusowcy z innych domów zakonnych i placówek duszpasterskich z kraju (z Wielkopolski i Pomorza Zachodniego) i zagranicy (z Niemiec i Francji). Najpierw była to modlitwa różańcowa, a potem Eucharystia pod przewodnictwem ks. Krzysztofa Olejnika i z homilią ks. Mariana Burniaka, w której myśli eschatologiczne przeplatały się z polskimi i francuskimi utworami poetyckimi. Pożegnanie w Puszczykowie zakończyło się odprowadzeniem naszego zmarłego Współbrata do karawanu, którym odjechał do swojego rodzinnego Morzewa.
Uroczystości pogrzebowe celebrowano następnego dnia w rodzinnej parafii śp. ks. Jana pw. Przemienienia Pańskiego w Morzewie. Rozpoczęły się wczesnym popołudniem wspólnym odmówieniem różańca, po którym została odprawiona Msza Święta pogrzebowa, której przewodniczył i homilię wygłosił ks. Zbigniew Wcisło, przełożony prowincji Matki Bożej Częstochowskiej.

W podjętym rozważaniu ks. prowincjał zawarł osobiste świadectwo wiary i gorliwej posługi zmarłego Współbrata, świadectwo umiłowania ojczyzny, zarówno w rozumieniu całego kraju, jak i jego wycinka zamykającego się w rodzinnej miejscowości. Wskazywał, że to, co wyniósł z domu rodzinnego starał się przekazać tym, do których został posłany, że starał się zaszczepiać miłość do ojczystej historii, tradycji, języka i kultury, a państwowe odznaczenie, które otrzymał, było dostrzeżeniem i docenieniem owych starań. W życiu Zmarłego, kontynuował kaznodzieja, obecne było Boże obdarowanie, Boże powołanie jawiące się jako tajemnica Bożego wybrania oraz chęć dzielenia się i dalszego obdarowywania tym, co  Pan Bóg powierzył wszystkich spotykanych na drogach życia. Śp. ks. Jan miał skąd czerpać wzorce na zakonne i kapłańskie drogi: takim przykładem był zapewne ten, ku którego czci znajdziemy w świątyni pamiątkową tablicę i przez którego posługę śp. ks. Jan został włączony do wspólnoty Kościoła – to śp. ks. Józef Smoliński, morzewski proboszcz w latach 1917-1940, kapelan polskich oddziałów walczących w Powstaniu Wielkopolskim oraz wojnie polsko-bolszewickiej, wielki polski patriota do końca wierny ojczyźnie, dobry i odważny pasterz.

Pod koniec liturgii wybrzmiały słowa podziękowań: wobec rodziny i parafii za dar kapłana Jana, a wobec wszystkich przybyłych za modlitwę i przyjętą Komunię Świętą. Ks. prowincjał nie omieszkał szczegółowo wymienić przybyłych braci i kapłanów. Duchowieństwu diecezjalnemu na czele z dziekanem ks. Andrzejem Skwarczkiem i proboszczem ks. Franciszkiem Śliwińskim podziękował za koncelebrację Eucharystii. Współbraciom chrystusowcom, którzy przybyli z Poznania, Puszczykowa, Stargardu i Wielenia, a także z Francji, współdzielących z nim odpowiedzialność za prowincję Matki Bożej Częstochowskiej oraz z Niemiec podziękował za obecność i modlitwę.
Następnie ks. Franciszek Śliwiński, miejscowy proboszcz odprawił nabożeństwo ostatniego pożegnania, po którym trumna z ciałem Zmarłego została wyprowadzona z kościoła na znajdujący się obok niego parafialny cmentarz. Ks. proboszcz poprowadził ostatnie modlitwy przy grobie i jeszcze raz podziękował za wspólnotę modlitwy.

zdjęcia z pożegnania w Puszczykowie: ks. Robert Biel SChr, z pogrzebu w Morzewie: ks. Jarosław Koch SChr

Zmarłego Współbrata polecajmy miłosierdziu Bożemu
Requiescat in pace…