Nigdy z królami nie będziem w aliansach, nigdy przed mocą nie ugniemy szyi,
Bo u Chrystusa my na ordynansach, słudzy Maryi.
[…]
Nie złamie nas głód, ni żaden frasunek, ani zhołdują żadne świata hołdy;
Bo na Chrystusa my poszli werbunek na Jego żołdy.
Barwne i przejmujące przykłady duszpasterskiej działalności kapłanów w dawnym Związku Sowieckim oraz na Ukrainie, jak i przytoczone, pierwszą i ostatnią, zwrotki „Pieśni konfederatów barskich” Juliusza Słowackiego usłyszeliśmy w czasie homilii podczas Mszy Świętej w uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata, w niedzielę 26 listopada 2017 r., w naszym domu generalnym w Poznaniu.
Głosił ją i liturgii przewodniczył ks. kan. Wiktor Makowski, proboszcz katedry św. Zofii w Żytomierzu (świątyni, w której od wielu już lat działa polska kapelania, gdzie posługują chrystusowcy).
Razem ze zwięzłym teologicznym komentarzem do usłyszanych czytań liturgicznych ukazały sposób królowania Chrystusa, że nie jest on taki, jak ziemskich władców… Homilista przypomniał, że Jezusowe królestwo to królestwo prawdy i życia, królestwo świętości i łaski, królestwo sprawiedliwości, miłości i pokoju (por. Prefacja o Jezusie Chrystusie Królu Wszechświata). Nam, chrystusowcom, życzył, byśmy stawali się szczególnymi heroldami tego królestwa a dodając jedną z myśli z konferencji z triduum przygotowawczego, głoszonych przez ks. Mariusza Sokołowskiego SChr, życzymy sobie wzajemnie, byśmy rzeczywiście byli żołnierzami Chrystusa Króla, byśmy stanowili, jak śpiewamy w naszym zakonnym hymnie, Chrystusowy hufiec i Jego przyboczną straż, która idzie w bój o wychodźcze dusze, by je szukać, odnajdywać i przyprowadzać do Owczarni Chrystusa Króla. A wtedy, jak przed wielu laty pisał Kardynał Założyciel, królestwo Chrystusa raz jeszcze odnowi świat i potężnieć będzie jako «panowanie prawdy i życia, świętości i łaski, panowanie sprawiedliwości, miłości i pokoju» (por. A. HLOND, «Słowo wstępne [do pierwszego numeru ‘Ruchu katolickiego’]», w: A. HLOND, «Dzieła», red. J. KONIECZNY, Toruń 2003, s. 283).
By rzeczywiście realizować to zadanie potrzebujemy duchowego wsparcia, zatem ośmielamy się prosić Was, drodzy Przyjaciele i Czytelnicy, o modlitwę, by Chrystus Król, nasz Pan i Wódz, błogosławił w trudzie walki o wieczne zbawienie naszych Rodaków rozsianych po całym świecie, w doprowadzaniu ich ku szczytom świętości...
We wspólnej modlitwie w tytularne święto Towarzystwa Chrystusowego w kaplicy domu głównego poza mieszkańcami tego domu i alumnami seminarium z ich moderatorami i najwyższymi przełożonymi zgromadzenia na czele uczestniczyli również najmłodsi chrystusowcy – nowicjusze oraz ich wychowawcy, pracownicy domu i agend Towarzystwa, kapłani – przedstawiciele wspólnot zakonnych miasta Poznania, prezbiterium archidiecezji i kapituły katedralnej, Siostry Wspólnej Pracy, a także rodzice kilku Współbraci i przyjaciele naszej zakonnej wspólnoty. Na zakończenie liturgii, przed obecnym w Najświętszym Sakramencie Jezusem odnowiliśmy ubiegłoroczny Akt Przyjęcia Jezusa Chrystusa jako Pana i Króla, który odczytał wikariusz generalny ks. Bogusław Burgat SChr. Następnie udaliśmy się do seminaryjnej auli na okolicznościową akademię przygotowaną przez brać klerycką, a po niej w klasztornym refektarzu spożyliśmy uroczysty obiad. Całość świętowania dopełniły uroczyste nieszpory pod przewodnictwem magistra nowicjatu, ks. Karola Kozłowskiego SChr i braterskie spotkanie.
ks. Tomasz Mikulak SChr
