Nie ustajemy w modlitwie o beatyfikację Założyciela i Współzałożyciela naszej zakonnej wspólnoty…

We wtorek 21 maja 2024 r. w poznańskiej bazylice archikatedralnej przez posługę abpa Stanisława Gądeckiego, metropolity poznańskiego kolejni chrystusowcy otrzymali święcenia prezbiteratu i diakonatu.

Odbywający się niemalże pod koniec wakacji Kongres Liturgicznej Służby Ołtarza zgromadził w naszym Domu Głównym dosyć liczne grono ministrantów i lektorów nie tylko z naszych parafii.

Okres wakacyjny sprzyja spotykaniu się Współbraci: doroczne Dni Wspólnoty, w czasie których obchodzimy imieniny naszego Przełożonego Generalnego gromadzą wielu chrystusowców z różnych zakątków świata. Ten wspólnotowy zjazd również inspiruje do celebracji rocznic święceń kapłańskich, zwłaszcza tych jubileuszowych.

W Poznaniu choć nowy 2024 rok powitał nas dosyć łagodną pogodą, to jednak w pierwszej połowie stycznia doświadczyliśmy tej groźniejszej albo właściwej odsłony zimy z chłodem, mrozem i śniegiem. Nie mogło jednak zabraknąć tradycyjnych elementów, które są związane z początkiem roku i z przeżywanymi rokrocznie na przełomie lat Świętami Narodzenia Pańskiego…

Pójdźcie za Mną, a uczynię was rybakami ludzi… Idźcie i wy do mojej winnicy… Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem… (Mt 4,19; 20,4; 28,19a.20a) – w każdym czasie zaprasza i zachęca nasz Zbawiciel, Jezus Chrystus.

W niedzielę 12 maja 2024 r., w uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego, srebrny jubileusz kapłaństwa w kaplicy Domu Głównego i seminarium Towarzystwa Chrystusowego dla Polonii Zagranicznej świętował ks. Jan Hadalski SChr, rektor seminarium.

Raz po raz na łamach naszego kalendarium informujemy o comiesięcznej modlitwie o rychłą beatyfikację Założyciela i Współzałożyciela Towarzystwa Chrystusowego.

15 maja 1974 r. z rąk abpa Antoniego Baraniaka SDB, ówczesnego pasterza archidiecezji poznańskiej, kolejny batalion Bożej Podchorążówki (jak zwykł określać kolejne roczniki chrystusowców Czcigodny Sługa Boży Ojciec Ignacy Posadzy SChr, Współzałożyciel zgromadzenia i ostatni, którego do nowicjatu przyjmował Ojciec Ignacy jako przełożony generalny Towarzystwa) otrzymał święcenia kapłańskie. Pięćdziesiąt lat później ostatnich dwóch żyjących przedstawicieli tego rocznika stanęło przy ołtarzu, aby podziękować Dobremu Bogu za lata kapłańskiej posługi oraz wyśpiewać radosny hymn uwielbienia Magnificat anima mea, et exsultavit spiritus meus in Deo salutari meo.

Od wielu już lat okoliczność rocznicy śmierci Ojca Ignacego gromadzi na wspólnej modlitwie nowennowej jego ziemską i zakonne rodziny. Te dziewięć dni jest naznaczone szczególnym zagłębianiem się w jego życie i nauczanie oraz wołaniem o dar jego beatyfikacji. Kulminacja pod przewodnictwem ks. Krzysztofa Olejnika SChr, przełożonego generalnego Towarzystwa Chrystusowego nastąpiła ósmego i dziewiątego dnia: ósmego – w Domu Generalnym Zgromadzenia Sióstr Misjonarek Chrystusa Króla, dziewiątego – w naszym Domu Głównym i seminarium.

Od szeregu już lat, oczywiście z wyjątkami, druga niedziela Wielkiej Nocy (która ma wiele określeń – Biała, Przewodnia, Miłosierdzia Bożego) jest dniem, w którym kolejni chrystusowcy oddają się na wieki na wyłączną służbę Chrystusowi Królowi w szerzeniu Jego królestwa prawdy, pokoju i zbawienia wśród polskiej rzeszy wychodźczej: zobowiązując się do życia według rad ewangelicznych czystości, ubóstwa i posłuszeństwa chcą zaświadczyć, że w Jezusie Chrystusie odnaleźli wypełnienie wszystkich pragnień i tęsknot, że Jezusowi Chrystusowi Królowi, Panu i Zbawicielowi chcą poświęcić całe swoje życie, to, kim są i wszystko, co posiadają. Wypowiadane w tym uroczystym dniu wieczyste ślubowanie zakonne staje się realizacją zapisanych w zakonnym hymnie słów, że pragną być Chrystusowym hufcem i Jego przyboczną strażą.

Dla dziewięciu młodzieńców z Pyrzyc, Szczecina Zdrojów, Sarbi, Stargardu, Poznania, a nawet z Białorusi było to mocne wejście w nowy rok liturgiczny i w czas Adwentu.

Tradycyjnie już do naszej tytularnej uroczystości przygotowujemy się uczestnicząc w naszych wspólnotach domowych we wspólnej modlitwie ku czci Chrystusa Króla: szczególny wymiar ta modlitwa otrzymuje w domach formacyjnych.

Doroczna pielgrzymka mieszkańców Domu Głównego na odpustową celebrację w rocznicę koronacji obrazu Maki Bożej Nieustającej Pomocy w Bazylice Kolegiackiej w Poznaniu wpisuje się w ufną modlitwę o dobry i owocny rok pracy i formacji w naszym zakonnym seminarium.

W niedzielę 22 października 2023 r., w dzień 75. rocznicy śmierci kard. Augusta Hlonda SDB, naszego Założyciela, chrystusowcy – jego duchowi synowie: klerycy i nowicjusze, bracia i księża z Domu Głównego i z domu nowicjackiego na czele z przełożonym generalnym zgromadzenia ks. Krzysztofem Olejnikiem SChr udali się do Bazyliki Prymasowskiej w Gnieźnie, gdzie w jednej z jej kaplic, Kaplicy Łubieńskich, złożone jest serce kard. Augusta Hlonda.

„Nowe czasy, nowe zadania, nowe formy pracy, ale duch powinien pozostać ten sam, tylko pogłębiony, konsekwentniej w życiu realizowany” – pisał w jednym z listów do Współzałożyciela, ks. Ignacego Posadzego SChr Założyciel zgromadzenia, Prymas Polski kard. August Hlond SDB (z listu kard. Hlonda do o. Ignacego z 26.07.1945 r., ATChr sygn.. PG I,1) i to zdanie stało się mottem – hasłem do całorocznej pracy w rozpoczętym roku formacyjnym 2023/2024.

Jak już wspomnieliśmy odbywające się w trzeciej dekadzie września doroczne rekolekcje w seminarium stanowią przygotowanie do kolejnego roku formacyjnego, ale również do ponowienia zakonnej profesji na kolejne lata bądź jej odnowienia (wszak zakonne Ustawy zobowiązują każdego chrystusowca do odprawienia rekolekcji, a na ich zakończenie odnowienia profesji zakonnej i wyrażenia gotowości wyjazdu do pracy duszpasterskiej wśród polskich emigrantów – por. art. 50 UiDTChr). Odnowienie bądź ponowienie ślubów czy złożenie wieczystej profesji zakonnej wyraża bowiem naszą chęć całkowitego ofiarowania siebie Chrystusowi: tego, kim jesteśmy i wszystkiego, co posiadamy, aby On mógł objawiać swoją wielką Miłość całemu światu i zbawczy plan wobec niego przez naszą wierną służbę na rzecz polskiej rzeszy wychodźczej i budowania Jego królestwa prawdy i życia, królestwa świętości i łaski, królestwa sprawiedliwości, miłości i pokoju.