„Dzień święceń prezbiteratu i diakonatu każdego roku jest punktem kulminacyjnym dla naszej wspólnoty zakonnej – Towarzystwa Chrystusowego dla Polonii Zagranicznej. Wydarzeniem świętym, pięknym wspólnym duchowym owocem: owocem działania Pana Boga, który wybiera, powołuje i kształtuje nowych szafarzy łaski; owocem odpowiedzi i niełatwego wysiłku powołanego – w rozeznaniu i rozwinięciu swojego powołania; owocem procesu formacji w ramach wspólnoty zakonnej, kształtującej wiarę i charyzmat powołanego; owocem miłości rodziców, rodziny i przyjaciół podtrzymujących i wspierających swego syna, wnuka, brata, kolegę” – tak mówił dzisiaj (wtorek, 21.05.2013) rektor Wyższego Seminarium Duchownego naszego zgromadzenia ks. Bogusław Burgat we wprowadzeniu do uroczystej Mszy Świętej połączonej z udzieleniem święceń prezbiteratu pięciu diakonom i świeceń diakonatu trzem akolitom naszego zgromadzenia. Eucharystia rozpoczęła się o godz. 10.00 w bazylice archikatedralnej w Poznaniu pod przewodnictwem ks. bpa Grzegorza Balcerka – biskupa pomocniczego archidiecezji poznańskiej. Mszę koncelebrowali przełożeni Towarzystwa Chrystusowego z księdzem generałem Tomaszem Sielickim na czele, prowincjałowie Towarzystwa z Australii, Francji, Stanów Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii, rektor PWT w Warszawie, wychowawcy seminaryjni, wielu współbraci chrystusowców z różnych stron świata oraz zaprzyjaźnieni kapłani diecezjalni i zakonni. W sumie ponad 100 kapłanów. Wyświęcanych diakonów i prezbiterów modlitwą i życzliwością otaczali także rodzice, krewni i przyjaciele, siostry zakonne, bracia, nowicjusze i klerycy Towarzystwa Chrystusowego. W homilii bp Balcerek nawiązał do szczególnego miejsca, jakim jest poznańska katedra, gdzie pochowani są pierwsi władcy Polski – Mieszko I i Bolesław Chrobry i gdzie niejako rodziła się polska państwowość i organizacja Kościoła na ziemiach piastowskich. Do młodych chrystusowców, którzy dziś wyświęceni za kilka lat wyjadą do pracy wśród Polonii na całym świecie i wszystkich innych, którzy już wśród Polonii pracują Biskup mówił, aby tę polskość i katolicką wiarę nieśli wszędzie tam, gdzie ich Bóg pośle, aby tej wiary i polskości się nie wstydzili.