„Idziemy w pokoju Chrystusa”: pod takim hasłem odbyła się tegoroczna piesza pielgrzymka z Mińska do Budsławia, gdzie znajduje się narodowe sanktuarium maryjne Białorusi.
Przez pięć dni (od 27 czerwca do 1 lipca 2022 r.) pokonując 120 km drogi 234 uczestników przemierzyło pielgrzymkowy szlak podtrzymując, pielęgnując i można powiedzieć przekazując dalej trzydziestoletnią już tradycję. Na szczególną uwagę zasługuje fakt, iż po raz pierwszy organizacji i prowadzenia pielgrzymki podjęli się księża chrystusowcy pracujący w Mińsku. Pokonując przeciwności drogi, upał i deszcz pielgrzymi nieśli swoje modlitwy i intencje do „białoruskiego Betlejem” – jak zwykło się określać narodowe sanktuarium maryjnego Białorusi. Szczególną intencją była modlitwa o pokój na Ukrainie i na całym świecie. Bogu niech będą dzięki za tegoroczne wędrowanie, które po dwuletniej przerwie z entuzjazmem podjęło tak wielu pielgrzymów dla pogłębienia swojej wiary i relacji z Panem Bogiem, jak również ku zbudowaniu wiary witających po drodze mieszkańców – zarówno prawosławnych, jak i katolików.
Cudowny obraz Matki Bożej znajduje się w Budsławiu od 1613 r. Znalazł się tam po śmierci wojewody mińskiego Jana Paca, który ów wizerunek otrzymał od papieża Klemensa VIII w 1598 r. Wojewoda Pac szczególnie czcił malowidło i wszędzie je zabierał ze sobą. Po jego śmierci, obraz został ofiarowany ojcom bernardynom i został umieszczony w drewnianym kościele, gdzie od początku był czczony przez prostych ludzi i wkrótce wsławił się wielkimi cudami i łaskami. W czasach współczesnych obraz Matki Bożej Budsławskiej 2 lipca 1998 r. został ukoronowany papieskimi koronami przez kard. Kazimierza Świątka. W 1992 r. rozpoczęła się tradycja pielgrzymowania do sanktuarium, a 28 listopada 2018 r. obchody ku czci obrazu Matki Bożej z Budsławia zostały wpisane na Listę reprezentatywną niematerialnego dziedzictwa kulturowego ludzkości UNESCO. W maju 2021 r. wybuchł pożar w wyniku którego spłonął cały dach, lecz dzięki sprawnej akcji strażaków uratowano sklepienie i ściany. Przed zimą świątynię zabezpieczono, kładąc prowizoryczny, tymczasowy dach.
tekst i fotografie: ks. Andrzej Łysy SChr
(niektóre z fotografii publikujemy dzięki życzliwości portalu catholic.by)
