W niedzielę 12 maja 2024 r., w uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego, srebrny jubileusz kapłaństwa w kaplicy Domu Głównego i seminarium Towarzystwa Chrystusowego dla Polonii Zagranicznej świętował ks. Jan Hadalski SChr, rektor seminarium.

15 maja 1974 r. z rąk abpa Antoniego Baraniaka SDB, ówczesnego pasterza archidiecezji poznańskiej, kolejny batalion Bożej Podchorążówki (jak zwykł określać kolejne roczniki chrystusowców Czcigodny Sługa Boży Ojciec Ignacy Posadzy SChr, Współzałożyciel zgromadzenia i ostatni, którego do nowicjatu przyjmował Ojciec Ignacy jako przełożony generalny Towarzystwa) otrzymał święcenia kapłańskie. Pięćdziesiąt lat później ostatnich dwóch żyjących przedstawicieli tego rocznika stanęło przy ołtarzu, aby podziękować Dobremu Bogu za lata kapłańskiej posługi oraz wyśpiewać radosny hymn uwielbienia Magnificat anima mea, et exsultavit spiritus meus in Deo salutari meo.

Od szeregu już lat, oczywiście z wyjątkami, druga niedziela Wielkiej Nocy (która ma wiele określeń – Biała, Przewodnia, Miłosierdzia Bożego) jest dniem, w którym kolejni chrystusowcy oddają się na wieki na wyłączną służbę Chrystusowi Królowi w szerzeniu Jego królestwa prawdy, pokoju i zbawienia wśród polskiej rzeszy wychodźczej: zobowiązując się do życia według rad ewangelicznych czystości, ubóstwa i posłuszeństwa chcą zaświadczyć, że w Jezusie Chrystusie odnaleźli wypełnienie wszystkich pragnień i tęsknot, że Jezusowi Chrystusowi Królowi, Panu i Zbawicielowi chcą poświęcić całe swoje życie, to, kim są i wszystko, co posiadają. Wypowiadane w tym uroczystym dniu wieczyste ślubowanie zakonne staje się realizacją zapisanych w zakonnym hymnie słów, że pragną być Chrystusowym hufcem i Jego przyboczną strażą.

W Poznaniu choć nowy 2024 rok powitał nas dosyć łagodną pogodą, to jednak w pierwszej połowie stycznia doświadczyliśmy tej groźniejszej albo właściwej odsłony zimy z chłodem, mrozem i śniegiem. Nie mogło jednak zabraknąć tradycyjnych elementów, które są związane z początkiem roku i z przeżywanymi rokrocznie na przełomie lat Świętami Narodzenia Pańskiego…

Od wielu już lat okoliczność rocznicy śmierci Ojca Ignacego gromadzi na wspólnej modlitwie nowennowej jego ziemską i zakonne rodziny. Te dziewięć dni jest naznaczone szczególnym zagłębianiem się w jego życie i nauczanie oraz wołaniem o dar jego beatyfikacji. Kulminacja pod przewodnictwem ks. Krzysztofa Olejnika SChr, przełożonego generalnego Towarzystwa Chrystusowego nastąpiła ósmego i dziewiątego dnia: ósmego – w Domu Generalnym Zgromadzenia Sióstr Misjonarek Chrystusa Króla, dziewiątego – w naszym Domu Głównym i seminarium.

Dla dziewięciu młodzieńców z Pyrzyc, Szczecina Zdrojów, Sarbi, Stargardu, Poznania, a nawet z Białorusi było to mocne wejście w nowy rok liturgiczny i w czas Adwentu.

Tradycyjnie już do naszej tytularnej uroczystości przygotowujemy się uczestnicząc w naszych wspólnotach domowych we wspólnej modlitwie ku czci Chrystusa Króla: szczególny wymiar ta modlitwa otrzymuje w domach formacyjnych.

Doroczna pielgrzymka mieszkańców Domu Głównego na odpustową celebrację w rocznicę koronacji obrazu Maki Bożej Nieustającej Pomocy w Bazylice Kolegiackiej w Poznaniu wpisuje się w ufną modlitwę o dobry i owocny rok pracy i formacji w naszym zakonnym seminarium.

W niedzielę 22 października 2023 r., w dzień 75. rocznicy śmierci kard. Augusta Hlonda SDB, naszego Założyciela, chrystusowcy – jego duchowi synowie: klerycy i nowicjusze, bracia i księża z Domu Głównego i z domu nowicjackiego na czele z przełożonym generalnym zgromadzenia ks. Krzysztofem Olejnikiem SChr udali się do Bazyliki Prymasowskiej w Gnieźnie, gdzie w jednej z jej kaplic, Kaplicy Łubieńskich, złożone jest serce kard. Augusta Hlonda.

„Nowe czasy, nowe zadania, nowe formy pracy, ale duch powinien pozostać ten sam, tylko pogłębiony, konsekwentniej w życiu realizowany” – pisał w jednym z listów do Współzałożyciela, ks. Ignacego Posadzego SChr Założyciel zgromadzenia, Prymas Polski kard. August Hlond SDB (z listu kard. Hlonda do o. Ignacego z 26.07.1945 r., ATChr sygn.. PG I,1) i to zdanie stało się mottem – hasłem do całorocznej pracy w rozpoczętym roku formacyjnym 2023/2024.

Jak już wspomnieliśmy odbywające się w trzeciej dekadzie września doroczne rekolekcje w seminarium stanowią przygotowanie do kolejnego roku formacyjnego, ale również do ponowienia zakonnej profesji na kolejne lata bądź jej odnowienia (wszak zakonne Ustawy zobowiązują każdego chrystusowca do odprawienia rekolekcji, a na ich zakończenie odnowienia profesji zakonnej i wyrażenia gotowości wyjazdu do pracy duszpasterskiej wśród polskich emigrantów – por. art. 50 UiDTChr). Odnowienie bądź ponowienie ślubów czy złożenie wieczystej profesji zakonnej wyraża bowiem naszą chęć całkowitego ofiarowania siebie Chrystusowi: tego, kim jesteśmy i wszystkiego, co posiadamy, aby On mógł objawiać swoją wielką Miłość całemu światu i zbawczy plan wobec niego przez naszą wierną służbę na rzecz polskiej rzeszy wychodźczej i budowania Jego królestwa prawdy i życia, królestwa świętości i łaski, królestwa sprawiedliwości, miłości i pokoju.

We wtorek 16 maja 2023 r., w liturgiczne święto Świętego Andrzeja Boboli, w 85. roku od jego kanonizacji, przez posługę metropolity poznańskiego abpa Stanisława Gądeckiego czterech diakonów Dominik, Grzegorz, Krzysztof i Piotr zostało wyświęconych na kapłanów, a kolejnych dwóch naszych Współbraci Alexander i Bohdan przyjęło święcenia diakonatu.

„Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało. Proście Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo” (Mt 9,37n) – te bardzo znane Jezusowe słowa przypomniał nam Kościół w niedzielę po uroczystości Najświętszego Serca Pana Jezusa. Jest to przynaglenie, by nieustannie modlić się w intencji powołań zakonnych i kapłańskich: niejednokrotnie na łamach zakonnego kalendarium występowaliśmy z tym modlitewnym apelem, aby Pan posyłał w kolejnych pokoleniach polonijnych duszpasterzy szukających i przyprowadzających do Niego polskich emigrantów…

19 czerwca 1998 r., w czasie uroczystości odpustowych ku czci Najświętszego Serca Pana Jezusa, abp Marian Przykucki, ówczesny metropolita szczecińsko-kamieński, przychylając się do prośby ówczesnego proboszcza parafii ks. Zbigniewa Rakieja SChr, ustanowił kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w centrum Szczecina sanktuarium ku czci Serca Bożego. W dekrecie erygującym Sanktuarium wskazano powody, dlaczego ta świątynia dostępuje tego zaszczytu: wszak przy tym kościele rozpoczęło się życie religijne osadników przybywających do Szczecina po wojennej zawierusze i w nim przez wiele lat odbywały się główne miejskie uroczystości religijne; w tej świątyni pod koniec 1959 r. erygowano Kaplicę Wieczystej Adoracji oraz ustanowiono całodzienny dyżur stałego konfesjonału.

Pola Lednickie pola to miejsce, gdzie gromadzi się młodzież ze wszystkich zakątków Polski, ale i nie tylko, bo także młodzieży z zagranicy nie jest to miejsce obce.

Święcenia kapłańskie młodszych Współbraci są okazją do spotkania starszych roczników i wspólnej celebracji rocznicy bądź jubileuszu święceń…

Styczniowe spotkanie rodziców naszych kleryków było udaną próbą powrotu do tego, co było przed epidemią COVID-19, toteż postanowiono zorganizować kolejny zjazd – tym razem dla rodziców braci i kapłanów. Odbył się on w ostatnich dniach paschalnej pięćdziesiątnicy, w weekend Zielonych Świąt i pozwolił na piękne, wspólnotowe uczczenie przypadającego 26 maja święta wszystkich mam.

1 czerwca 2023 r., w święto Jezusa Chrystusa, Najwyższego i Wiecznego Kapłana, nasi klerycy i ich moderatorzy wzięli udział w odbywającej się co 5 lat Ogólnopolskiej Pielgrzymce Wyższych Seminariów Duchownych na Jasną Górę.