Pokładając ufność i nadzieję w Jezusie Zmartwychwstałym informujemy, że w godzinach popołudniowych w środę 8 lutego 2023 r., kiedy Kościół w liturgii wspomina św. Hieronima Emilianiego i św. Józefinę Bakhitę, w dziewięćdziesiątym roku życia w domu zakonnym w Puszczykowie do wieczności został odwołany śp. ks. Jan Sobieraj, chrystusowiec, który przez ponad 55 lat posługiwał wśród Polonii w Brazylii.
Uroczystości pogrzebowe śp. ks. Jana odbędą się w sobotę 11 lutego 2023 r. w jego rodzinnej parafii pw. św. Michała Archanioła w Wytomyślu (ul. Szkolna 27, 64-300 Wytomyśl):
o godz. 10.00 – wspólna modlitwa różańcowa
o godz. 10.30 – Msza Święta pogrzebowa, po której odprowadzimy naszego Współbrata na miejsce oczekiwania na Zmartwychwstanie
Polecamy naszego zmarłego Współbrata Bożemu miłosierdziu.
Requiescat in pace…
* * *
Ks. Jan Sobieraj SChr, syn Romana i Heleny z domu Pyszke, urodził się 21 marca 1933 r. w Wytomyślu w powiecie nowotomyskim w woj. poznańskim. Kilka dni później został ochrzczony w miejscowym kościele parafialnym pw. św. Michała Archanioła. W 1949 r. zgłosił się do Niższego Seminarium Duchownego Towarzystwa Chrystusowego w Ziębicach, gdzie pobierał nauki w zakresie szkoły średniej i gdzie również przyjął sakrament bierzmowania. We wrześniu 1952 r. rozpoczął w Bydgoszczy kanoniczny nowicjat, który ukończył złożeniem 8 września 1953 r. w Bydgoszczy pierwszej profesji zakonnej. Po niej kontynuował przerwaną naukę w Niższym Seminarium, po której ukończeniu, we wrześniu 1955 r., podjął studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym Towarzystwa Chrystusowego w Poznaniu. Zostały one na krótko przerwane (na kilka miesięcy) po tzw. ‘odwilży gomułkowskiej’ w październiku 1956 r., kiedy to klerycy zostali posłani na parafie do pracy katechetycznej: klerykowi Janowi przypadła w udziale parafia w Chociwlu. 8 września 1959 r. w Poznaniu złożył profesję dozgonną, a 9 czerwca 1962 r. w poznańskiej katedrze z rąk pasterza archidiecezji poznańskiej abpa Antoniego Baraniaka SDB przyjął święcenia kapłańskie.
Po święceniach przez cztery lata posługiwał duszpastersko w naszych parafiach na Pomorzu Zachodnim i składał wymagane egzaminy wikariuszowskie:
• VII 1962 – VIII 1964 w parafii pw. MB Nieustającej Pomocy w Suchaniu,
• VIII 1964 – VIII 1965 w parafii pw. św. Michała Archanioła w Poczerninie,
• VIII 1965 – I 1966 w parafii pw. Najświętszego Serca Jezusowego w Gryficach.
W lipcu 1966 r. wypłynął statkiem do pracy duszpasterskiej wśród Polonii w Brazylii, dokąd przybył we wrześniu 1966 r. Misję duszpasterza polonijnego na Ziemi Krzyża Południa wypełniał przez ponad 55 lat w wielu miejscach Brazylii, ugruntowując wiarę powierzonych mu osób i ucząc je języka i tradycji ojców oraz rozbudowując ośrodki duszpasterskie:
Swoje posługiwanie w Brazylii rozpoczął jako wikariusz w Guarani das Missões RS, gdzie pracował do 1970 r. Następnie został przeniesiony do Mendes RJ, gdzie pełnił funkcje kapelana braci marystów oraz proboszcza parafii pod wezwaniem Krzyża Świętego. W Mendes kontynuował rozpoczętą budowę kościoła parafialnego. W 1971 r. został mianowany II Radnym i Ekonomem wiceprowincji Towarzystwa Chrystusowego w Brazylii. Podczas jego kadencji został wybudowany dom prowincjalny w Kurytybie PR. W latach 1974-1980 pełnił funkcję proboszcza parafii pw. Dobrego Jezusa w Campo Largo PR. Dzięki jego staraniom zostały zakupione tereny obok kościoła parafialnego, zbudowane trzy kościoły filialne oraz podjęta budowa kolejnego kościoła filialnego. W styczniu 1981 r. został mianowany proboszczem parafii pw. św. Piotra i Pawła w Kurytybie. Obok istniejącego wówczas drewnianego kościoła zakupił działki pod budowę nowej świątyni, której budowa trwała prawie 5 lat, a jej poświęcenie nastąpiło 2 lipca 1989 r. przez abpa Pedro Fedalto, metropolitę Kurytyby. W tym samym czasie ksiądz Sobieraj kontynuował budowę plebanii przy kościele pod wezwaniem św. Jana Bosko, gdzie po roku powstała nowa parafia. W latach 1989-1995 pełnił funkcję ekonoma prowincji pw. Matki Bożej Niepokalanie Poczętej w Ameryce Południowej, a jednocześnie od 1992 r. jako proboszcz prowadził parafię w Virmond PR. Przyczynił się tam do zbudowania czterech kościołów filialnych. Dzięki jego staraniom został sprowadzony do kościoła parafialnego obraz Matki Boskiej Częstochowskiej, który został w Gnieźnie poświęcony przez Ojca Świętego Jana Pawła II w czasie jego V pielgrzymki do Ojczyzny z przeznaczeniem dla Polonii w Ameryce Południowej. Przez trzy lata uczył też języka polskiego w miejscowej szkole. W latach 1995-1997 na Uniwersytecie Parańskim w Kurytybie odbył kurs podyplomowy w ramach studiów z kultury i języka polskiego. W Virmond posługiwał do 1998 r. W styczniu 1999 r. został proboszczem Polskiej Parafii Personalnej w Rio de Janeiro RJ. W 2015 r., po rezygnacji z funkcji proboszcza w Rio, został administratorem, a następnie rezydentem parafii pw. św. Jana Chrzciciela w Kurytybie. W 2017 r. zamieszkał w domu prowincjalnym w Kurytybie. Niestety z czasem, z upływającymi latami sił zaczęło ubywać i zdrowie zaczęło się pogarszać: w 2021 r. przeszedł poważny zabieg operacyjny.
Na początku czerwca 2022 r., w roku swojego diamentowego jubileuszu kapłaństwa, powrócił do Polski i zamieszkał w domu chrystusowca-seniora w Puszczykowie. A celebrację tego jubileuszu rozpoczął jeszcze na ziemi brazylijskiej, dziękując Bogu za kapłaństwo wraz z tymi, u których posługiwał: w Kurytybie (w marcu 2022 r.) i Rio de Janeiro (w maju 2022 r.). Po powrocie do ojczyzny włączył się w uroczystości jubileuszowe wraz ze Współbraćmi w poznańskiej katedrze oraz w domach w Poznaniu, Puszczykowie i Stargardzie. Nie zabrakło ks. Jana na dziękczynnym Te Deum i Magnificat u stóp Czarnej Madonny na Jasnej Górze oraz w rodzinnej parafii w Wytomyślu. W godzinach popołudniowych w środę 8 lutego 2023 r., kiedy Kościół w liturgii wspomina św. Hieronima Emilianiego i św. Józefinę Bakhitę, Pan Życia i Śmierci odwołał ks. Jana do siebie.
