Kolejne rocznice święceń, zwłaszcza te jubileuszowe uświadamiają jeszcze bardziej potrzebę takiej modlitwy, aby rzeczywiście Boży Lud był prowadzony przez mądrych i świątobliwych duszpasterzy. W wigilię (7 czerwca) tegorocznej uroczystości Najświętszego Serca Pana Jezusa szczególną modlitwą otoczyliśmy Współbraci, którzy obchodzą 50. rocznicę kapłaństwa – ks. Stanisława Lipskiego SChr (który przewodniczył dziękczynnej Mszy Świętej w kaplicy domu głównego w Poznaniu) oraz ks. Antoniego Tomalę SChr.

Ewangelia (Mk 12,28b-34), którą Kościół daje nam w tym dniu do rozważania (w czwartek IX tygodnia w ciągu roku) przypomina o najważniejszym przykazaniu, jakim jest przykazanie miłości Boga i bliźniego. Ks. Ryszard Głowacki, nasz przełożony generalny, komentując ją zachęcał Jubilatów (a także wszystkich zgromadzonych na wspólnym dziękczynieniu i modlitwie) do spojrzenia na własne życie, na przeżyte 50 lat kapłaństwa w perspektywie, świetle tego przykazania. Jednocześnie uwrażliwiał na potrzebę nieustannego jego realizowania – życia nim na co dzień. I nie chodzi tu tylko o deklaracje i słowa, ale przede wszystkim o czyny, o konkretne świadectwo (nawet to największe i najpiękniejsze, jakim jest ofiarowanie swojego życia dla Chrystusa i Jego Ewangelii tak, jak uczynili to patronowie dnia, błogosławieni męczennicy z Pariacoto, franciszkanie Zbigniew Strzałkowski i Michał Tomaszek). Swoje rozważanie ks. Generał zakończył słowami z dzisiejszego pierwszego czytania, czyniąc je życzenia dla Złotych Jubilatów, jak i dla wszystkich chrystusowców, abyśmy dołożyli starań, byśmy stanęli przed Bogiem jako godny uznania pracownicy, którzy nie przynoszą wstydu, lecz trzymają się prostej linii prawdy w służbie Bogu i Polonii. (por. 2 Tm 2,15).

Wołamy do Pana: Jezu cichy i pokornego Serca. Uczyń serca nasze według Serca Twego a jednocześnie ośmielamy się prosić Was, drodzy Czytelnicy i Przyjaciele, o modlitwę, by rzeczywiście życie każdego chrystusowca świadczyło o tym, że Bóg jest nieustannie obecny i działa pośród swego ludu.