Udostępniliśmy niemal wszystkie pokoje gościnne w Domu Głównym w Poznaniu, a także większość mieszkań w Mórkowie. Zapewniamy uchodźcom nocleg, i pełne wyżywienie. W naszych domach znajdują oni wieloraką pomoc: najpierw w tak prozaicznych sprawach, jak znalezienie ubrań, bo niektórzy opuszczali swoje domy i ze sobą nic nie zabrali, ratując życie swoje i swoich dzieci. Po wtóre zostali oni otoczeni profesjonalnym wsparciem psychologicznym. Dzięki zaangażowaniu naszych pochodzących z Ukrainy kleryków i pracowników naszych agend mogliśmy dosyć szybko zapewnić odpowiednią pomoc. Z pomocną dłonią przyszliśmy także w kwestii związanej z rejestracją uchodźców w różnych urzędach oraz znalezieniem pracy i mieszkania (dzięki pomocy polskich rodzin już osiem ukraińskich rodzin zamieszkało w Poznaniu i okolicy). Niestety nie obyło się bez problemów: pojawiły się choroby wirusowe związane ze zmianą klimatu i jedzenia, kilkoro dzieci było hospitalizowanych, a my ze swojej strony umożliwiliśmy przejazd do szpitala i kontakt z lekarzami. Została zorganizowana nauka języka polskiego dla dzieci i dorosłych, a ponadto dzieciom zapewniono opiekę przedszkolną (w sukurs przybyły nowicjuszki ze Zgromadzenia Sióstr Misjonarek Chrystusa Króla).

Zatem staramy się jak tylko można zapewnić wszelakie wsparcie i zaopatrzenie, by uciekający przed tragedią wojny i zniszczenia mogli zamieszkać w naszej ojczyźnie, poczuć w niej się normalnie i bezpiecznie. Uchodźcy ze swojej strony w duchu wdzięczności wspomogli codzienne funkcjonowanie naszych domów zakonnych: pragną służyć swoim zaangażowaniem, siłami i talentami. I tak pomogli w przyrządzaniu posiłków (to ich dziełem były pierogi, gołąbki czy barszcz), podjęli prace w naszych przydomowych ogrodach i parkach oraz w utrzymaniu czystości naszych domów.

Wszelką pomoc, której staramy się udzielać, świadczymy w ścisłym porozumieniu z Caritas Polska i z Caritas archidiecezji poznańskiej.

fotografie: ks. Maciej Piaskowski SChr