W 2019 roku przypada także 60 lat od chwili, kiedy duszpasterstwo Polaków na terenie całych Włoch powierzono po raz pierwszy chrystusowcowi, a był nim ks. Mieczysław Kowalczyk SChr (wcześniej tę funkcję pełnili: ks. Władysław Rubin oraz ks. Szczepan Wesoły). Obie te rocznice są godne tego, aby je zauważyć, docenić i uczcić… Dlatego też adwentowy dzień skupienia dla chrystusowców pracujących w Italii, przybrał formą szczególnie uroczystą. Przybyli na niego 16 grudnia 2019 roku z Niemiec: prowincjał ks. Bogdan Renusz SChr, wiceprowincjał ks. Sebastian Sosnowski SChr oraz ks. Marcin Dereszkiewicz SChr (wszyscy trzej związani w przeszłości z tym kościołem). Na wstępie uczestnicy odmówili koronkę do Bożego Miłosierdzia i wysłuchali konferencji ascetycznej, którą wygłosił ks. Sebastian. Następnie miała miejsce adoracja eucharystyczna oraz nieszpory. O godz. 18.30 rozpoczęła się uroczysta Eucharystia pod przewodnictwem ks. abp. Edwarda Nowaka, który wygłosił homilię. Po zakończonej liturgii, licznie zgromadzeni jej uczestnicy udali się do Auli Jana Pawła II, gdzie nestor chrystusowców pracujących na włoskiej ziemi, ks. Marian Burniak SChr, z właściwą sobie swadą i poczuciem humoru, wygłosił referat historyczny.
Następnie ks. prowincjał oraz ks. Mateusz Gardziński SChr (radny generalny a zarazem prokurator generalny) wręczyli w imieniu Przełożonego Generalnego medal za zasługi dla naszego zgromadzenia, ks. prałatowi Pawłowi Ptasznikowi, obecnemu rektorowi kościoła św. Stanisława i kapelanowi Polaków w diecezji rzymskiej, a jednocześnie pracownikowi watykańskiego Sekretariatu Stanu. Medal ten jest wyrazem uznania naszej rodziny zakonnej wobec wieloletniej posługi ks. Ptasznika dla dobra rzymskiej Polonii, a także jego życzliwości względem naszej wspólnoty. Po części oficjalnej uczestnicy tego niecodziennego wydarzenia mogli skosztować przygotowanych smakołyków. Trzeba podkreślić ogromną życzliwość przybyłych gości (w tym delegacji Katolickiej Polskiej Szkoły Podstawowej w Rzymie), której doświadczyliśmy na przeróżne sposoby.
ks. Jacek Staniek SChr
Pierwszy kontakt młodych chrystusowców z Wiecznym Miastem rozpoczął się już w trzy lata po założeniu w 1932 roku przez kardynała Augusta Hlonda nowego zgromadzenia zakonnego: Towarzystwa Chrystusowego dla Wychodźców.
W 1935 roku przełożony zgromadzenia ks. Ignacy Posadzy myśląc o przygotowaniu przyszłych wykładowców dla swojego seminarium wysłał dwóch kleryków po ukończonej filozofii na dalsze studia do Rzymu byli to: Józef Grzelczak i Józef Miękus. W rok później na studia wyjechali następni klerycy: Piotr Biolik i Henryk Kulikowski. W 1937 roku wyjechał Wiktor Kwapisz, a w 1938 roku: Tadeusz Długopolski i Witold Stańczak.
W tym samym 1938 roku, na życzenie założyciela kard. Augusta Hlonda do pracy w Kolegium Polskim wyjechało do Rzymu 4 braci chrystusowców, byli to: Władysław Baziak, Władysław Czarny, Władysław Szynakiewicz i Wincenty Walczak.
Po zakończeniu wojny w 1946 roku, do Rzymu przyjechało dwóch kolejnych chrystusowców uwolnionych z obozu koncentracyjnego w Dachau. Byli to Walery Przekop, który dokończył studiów w Paryżu i tam przyjął święcenia kapłańskie. W Rzymie ukończył doktoratem studia prawnicze. Od 1949 roku był sekretarzem biskupa Józefa Gawliny, protektora emigracji polskiej. Od 1952 roku pełnił oraz obowiązki administratora kościoła polskiego w Rzymie oraz był przełożonym chrystusowców. Franciszek Okroy ukończył w Rzymie studia teologiczne ze stopniem doktora teologii i tam też przyjął święcenia kapłańskie. Od 1952 roku został osobistym sekretarzem protektora emigracji polskiej biskupa Józefa Gawliny. Od 1963 roku był wikariuszem generalnym Towarzystwa Chrystusowego dla zagranicy. On też przyjmował w Rzymie wszystkich chrystusowców wyjeżdżających do pracy duszpasterskiej na emigracji.
