Arcybiskup Szczepan Wesoły urodził się w Katowicach. Druga Wojna Światowa przerwała jego edukację w gimnazjum. Brał udział w walkach po stronie alianckiej w Algierii i we Włoszech. Po wojnie pracował w Wielkiej Brytanii. W roku 1951 rozpoczął studia w Rzymie, uwieńczone licencjatem z teologii. Święcenia prezbiteratu przyjął w 1956 roku. Dwa lata później został duszpasterzem polskich emigrantów w Wiecznym Mieście.

W 1967 roku obronił doktorat z teologii oraz został szefem Centralnego Ośrodka Duszpasterstwa Emigracyjnego w Rzymie. Następnego roku mianowany biskupem pomocniczym archidiecezji gnieźnieńskiej, oddelegowany do pracy z polskimi emigrantami, z rezydencją w Wiecznym Mieście.

Przez dwadzieścia siedem lat, od 1980 roku, był rektorem kościoła św. Stanisława Biskupa Męczennika na Via delle Botteghe Oscure w Rzymie, gdzie do dzisiaj posługują chrystusowcy. Był członkiem Papieskiej Rady ds. Duszpasterstwa Migrantów i Podróżnych a w Episkopacie Polski pełnił funkcję sekretarza Komisji ds. Duszpasterstwa Emigracyjnego.

Wieczny odpoczynek racz mu dać, Panie!

Pogrzeb śp. abp. Szczepana Wesołego odbędzie się w poniedziałek 10 września o godz. 11:00 w katowickiej katedrze. Uroczystościom pogrzebowym będzie przewodniczył abp Wojciech Polak, Prymas Polski.

List bp Wiesława Lechowicza - Delegata KEP ds. Duszpasterstwa Emigracji Polskiej:

DRODZY BRACIA I SIOSTRY!

 Z wielkim smutkiem przyjąłem wiadomość o śmierci Księdza Arcybiskupa Szczepana Wesołego, który niemal przez całe swoje kapłańskie i biskupie życie związany był z polską emigracją. Sam doświadczając losu emigranta, doskonale rozumiał potrzebę duszpasterskiej troski o Polaków żyjących z dała od Ojczyzny i najbliższych. Od 1980 roku ta duszpasterska wrażliwość na los polskich emigrantów łączyła się z misją delegata Prymasa Polski do spraw Duszpasterstwa Polonii.
Swoje obowiązki śp. abp Szczepan Wesoły wypełniał w duchu całkowitego oddania i radosnej  służby. Nie ma chyba zakątka świata, gdzie żyliby Polacy i gdzie by nie dotarł z duszpasterską posługą. Jego postawa naznaczona wiarą i miłością, przywiązaniem do Kościoła i Polski, połączona z pokorą, pogodą ducha i rozległą wiedzą zjednywała mu powszechną sympatię i szacunek. Polacy żyjący pod różną szerokością geograficzną dostrzegali w Jego osobie i posłudze rys Chrystusa Dobrego Pasterza oraz żywy znak łączności z Polską i Kościołem w ojczystym kraju. Był swoistym mostem łączącym Polonię z umiłowaną Ojczyzną.
Za widzialną stroną duszpasterskiej pracy „biskupa na walizkach” kryła się głęboka duchowość, oparta na wierze i zaufaniu Jezusowi oraz Matce Najświętszej – Królowej Polski.
Dotknięci bólem z powodu śmierci abp. Szczepana Wesołego, dziękujmy Bogu za Jego osobę i ofiarną posługę dla Polonii, dla której był darem od Pana Boga. Tę wdzięczność okazujcie, Drodzy Bracia i Siostry, poprzez modlitwę indywidualną i wspólnotową za śp. abp. Wesołego, by ten niezmordowany pasterz Polonii znalazł ukojenie w bliskości Jezusa i w ramionach Matki miłosierdzia!
Modlitwą spłacajmy dług wdzięczności wobec ks. abp.  Szczepana Wesołego, który przechodzi do historii Kościoła i Polski jako duszpasterska ostoja polskich emigrantów.

W łączności modlitewnej i z pasterskim błogosławieństwem,
bp Wiesław Lechowicz