W ostatnią niedzielę roku liturgicznego oddając cześć Jezusowi Chrystusowi, Królowi Wszechświata pośród wielu intencji modlitewnych zanosiliśmy także modlitwę za siebie wzajemnie.

Uroczystość Chrystusa Króla, która jest świętem tytularnym naszego zgromadzenia, jest jednocześnie świętem patronalnym Akcji Katolickiej, Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży i Liturgicznej Służby Ołtarza.

Wspólny śpiew nieszporów z uroczystości Chrystusa Króla wykonywany przez seminarzystów oraz braci i księży - mieszkańców domu głównego w czwartek, piątek i sobotę poprzedzające tę uroczystość oraz konferencje o sposobie królowania Chrystusa i potrzebie nieustannego rozwijania i budowania Jego królestwa stanowią przygotowanie do naszej tytularnej uroczystości.

Niech Miłość Twa, jak ognia żar, niech Miłość Twa zapłonie w nas! – jedno krótkie zdanie wyśpiewane przez scholę tuż po zakończeniu Mszy Świętej streszcza wszystkie myśli i modlitwy, które towarzyszą nam – chrystusowcom – w przeżywaniu tytularnej uroczystości. Zgromadzeni już od rana w ostatnią niedzielę roku liturgicznego, w uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata w sercu domu głównego i seminarium w Poznaniu – w kaplicy zanosimy pokorną i ufną modlitwę, aby Chrystus Król królował nad nami, władał sercami i umysłami, by dzięki temu zapłonął znicz niezachwianej wiary a zew ufności i miłości cały świat zawiódł pod Jego sztandary…

W ostatnią niedzielę roku liturgicznego Kościół celebruje uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata. Dla nas – chrystusowców – to święto szczególne, bo to święto tytularne zgromadzenia. Przypominając na czym polega królowanie Chrystusa, pragniemy w sobie odnowić gorliwość służby na rzecz tego królestwa, zwłaszcza szerząc je pośród polskiej rzeszy wychodźczej. Dlatego wołamy: My, Chryste, hufiec Twój, My Twa przyboczna straż. O bratnie dusze idziem w bój, Ty nam błogosław, Wodzu nasz!

Nigdy z królami nie będziem w aliansach, nigdy przed mocą nie ugniemy szyi,
Bo u Chrystusa my na ordynansach, słudzy Maryi.
[…]
Nie złamie nas głód, ni żaden frasunek, ani zhołdują żadne świata hołdy;
Bo na Chrystusa my poszli werbunek na Jego żołdy.

Barwne i przejmujące przykłady duszpasterskiej działalności kapłanów w dawnym Związku Sowieckim oraz na Ukrainie, jak i przytoczone, pierwszą i ostatnią, zwrotki „Pieśni konfederatów barskich” Juliusza Słowackiego usłyszeliśmy w czasie homilii podczas Mszy Świętej w uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata, w niedzielę 26 listopada 2017 r., w naszym domu generalnym w Poznaniu.