+ śp. ks. Czesław Kiek

Urodził się 25.12.1907 r. w Poznaniu. Rodzicami byli Michał i Kazimiera z domu Jarmark. Ukończył w Poznaniu gimnazjum im. Marii Magdaleny, typu humanistycznego. Do Towarzystwa Chrystusowego w Potulicach wstąpił we wrześniu 1933 r. i wnet rozpoczął nowicjat (28.09.1933). Profesje złożył: pierwszą 29.09.1934 r., drugą 29.09.1935 r., trzecią 29.09.1936 r. – wszystkie w Potulicach. Natomiast profesję dozgonną w Krakowie w 1940 roku.
Studia filozoficzne odbył w Arcybiskupim Seminarium Duchownym w Gnieźnie w czasie od 01.10.1934 r. do czerwca 1936 roku. Rigorosum złożył w czerwcu 1939 r. w Poznaniu. Z powodu wybuchu II wojny światowej ukończył studia w 1940 r. w Krakowie. Tam również otrzymał święcenia kapłańskie z rąk bp. Stanisława Rosponda 29.9.1940 roku.
Podczas wojny od 1940 do 1943 r. jako rezydent przebywał w par. p.w. Bł. Kadłubka w Jędrzejowie i w parafii Oleśno – w diecezji tarnowskiej. W latach 1943/44 był w Krakowie kapelanem obozów przejściowych dla Polaków, wywożonych następnie do Niemiec na przymusową pracę. Ks. Czesława Kieka 01.03.1944 r. Niemcy aresztowali i osadzili w więzieniu na Montelupich w Krakowie, następnie wywieźli do obozu koncentracyjnego do Gross-Rosen, skąd został przeniesiony do Dora – Osterode. Przeżył ewakuację - nazwaną potem „Marszem śmierci” – do obozu w Bergen - Belsen. Tam, skrajnie wyczerpany po przebytym tyfusie, doczekał się wyzwolenia.
Na wolności ks. Kiek podjął obowiązki katechety i prefekta szkoły powszechnej oraz gimnazjum początkowo w Bergen – Belsen (1945 – 1946), następnie w Salzgitter/Harz (1946 – 1948); proboszcza w Frille - Minden i prefekta w gimnazjum w Bad Linnstadt (1948 – 1949); proboszcza w Moringen, Nordheim/Solling i w Hann – Münden (1949 – 1950). W latach 1951 – 1954 był kapelanem dla więźniów polskich i obcokrajowców w Werl oraz proboszczem osiedli polskich w Dortmundzie–Ewing. Od 1954 do 1960 roku jako proboszcz duszpasterzował osiedlom polskim w Dortmundzie, Witten i Lütgen-Dortmund.
Przez następne trzy lata pracował na terenie Francji, gdzie został Dyrektorem ośrodka Matki Bożej Częstochowskiej w Roubaix (1960 – 1963). Jednak wrócił do Niemiec 16.07.1963 r., by nadal pracować jako proboszcz polskich osiedli w Dortmundzie i okolicy. Ostatnim miejscem pracy duszpasterskiej ks. Czesława Kieka była placówka w Kreffeld. Zmarł 06.01.1984 r. w szpitalu. Ceremonie pogrzebowe odbyły się w wypełnionym po brzegi kościele Św. Klary w Kaldenhausen, po nich trumnę przewieziono do Poznania. Został pochowany w rodzinnym grobie na cmentarzu junikowskim.

***

Dnia 6 stycznia 1984 roku, w uroczystość Objawienia Pańskiego, zmarł w Krefeld długoletni duszpasterz polonijny w RFN - KS. CZESŁAW KIEK. Odszedł kolejny chrystusowiec, jeden z tych, którzy stali u początków Towarzystwa Chrystusowego.
Urodził się w Poznaniu 25 grudnia 1907 roku. Tutaj ukończył słynne Gimnazjum im. M. Magdaleny. Do Towarzystwa Chrystusowego wstąpił we wrześniu 1933 roku. Po ukończeniu nowicjatu rozpoczął studia filozoficzne w Wyższym Seminarium Duchownym w Gnieźnie, a później teologiczne w seminarium w Poznaniu. W 1939 roku miał wraz z kolegami rozpocząć ostatni rok teologii - kontynuowanie studiów przerwał wybuch wojny. Wysiłkiem władz Towarzystwa Chrystusowego powstała w Krakowie możliwość ukończenia studiów i przyjęcia święceń kapłańskich. Młody kleryk Czesław przedostał się więc do Krakowa i tam w seminarium u ojców kapucynów ukończył studia teologiczne. Święcenia kapłańskie przyjął 29 września 1940 roku z rąk ks. bpa Stanisława Rosponda w kościele salezjańskim w Krakowie-Dębnikach.
Po święceniach wyjechał z Krakowa i pracował jako rezydent w Jędrzejowie (diec. kielecka), a następnie Oleśnie (diec. tarnowska). Kiedy, dzięki staraniom chrystusowców, uzyskano zgodę władz niemieckich na zorganizowanie duszpasterstwa w obozach przejściowych dla robotników wywożonych do Rzeszy, ks. Czesław Kiek w marcu 1943 roku został kapelanem obozu w Krakowie. Praca kapłana polegała na niesieniu pomocy duchowej i materialnej. Nacisk kładł na wytrwanie w wierze oraz rozbudzenie braterskiej solidarność!. Kapelan umacniał poczucie odrębności narodowej. Pod koniec 1943 r. ks. Czesław był jednym z inicjatorów organizowania tzw. ,,akcji gwiazdkowej”, która polegała na wysyłaniu na adresy znajomych ludzi w Rzeszy paczek z opłatkami, śpiewnikami, kolędami oraz listu pasterskiego abpa krakowskiego Adama Sapiehy i kapelana obozu. Ks. Kiek pisał wtedy: „Do was, Bracia, rozproszeni po całym świecie przychodzimy staropolskim zwyczajem, aby podzielić sią białym opłatkiem, symbolem miłości Chrystusowej i jedności braterskiej, aby święta Bożego Narodzenia przyniosły wam obfitość łask Bożych i dodały męstwa do przetrwania trudów na obczyźnie”.
Akcja gwiazdkowa wzmogła czujność niemieckiej policji. Wkrótce też, bo w marcu 1944 roku, ks. Czesław Kiek został aresztowany i osadzony w krakowskim więzieniu na Montelupich, a następnie wywieziony do obozu koncentracyjnego w Gross-Rosen. Przeżył ewakuację tego obozu i został wyzwolony przez wojska alianckie w Dora. Od razu włączył się w nurt pracy dla dobra Polaków. Pracował jako katecheta, duszpasterz i prefekt m. in. w Salzgitter i Lippstadt. Następnie był proboszczem Polaków w Dortmund li okolicy. W latach 1951-1953 pełnił dodatkowo funkcję kapelana więziennego dla Polaków. W 1960 roku wyjechał na trzy lata do Francji, gdzie był dyrektorem Instytutu Matki Boskiej Częstochowskiej w Roubaix. Po powrocie do RFN pracował dla dobra Polonii west- walskiej.
Pochowany został 16 stycznia 1984 roku w grobowcu rodzinnym na cmentarzu junikowskim w Poznaniu.

ks. Bernard Kołodziej TChr