+ śp. ks. Janusz Luty

W dniu 1 lipca, kiedy w Ziębicach żegnaliśmy nestora naszego zgromadzenia ks. Alojzego Dudka, ostatniego chrystusowca, który otrzymał jeszcze przed wojną święcenia kapłańskie z rąk Założyciela kard. Augusta Hlonda, Pan Życia i Śmierci powoływał do siebie kolejnego naszego współbrata ks. Janusza.

Ks. Janusz Luty urodził się 3 listopada 1945 r. w Bolminie pow. Kielce. Syn Piotra i Czesławy z domu Chuk. Ochrzczony został w rodzinnej parafii w Bolminie 25 listopada 1945 r. W siódmym roku życia rozpoczął naukę w miejscowej Szkole Podstawowej. Mając 13 lat zginął tragicznie jego ojciec Piotr i odtąd ciężar utrzymania rodziny - posiadał jeszcze dwie siostry - spoczął na jego matce. W 1958 r. przyjął sakrament bierzmowania w rodzinnej parafii w Bolminie. Po ukończeniu szkoły podstawowej zdał egzamin wstępny do Liceum Ogólnokształcącego w Chęcinach oraz rozpoczął tam naukę. Liceum ukończył 28 maja 1965 r. egzaminem dojrzałości. W sierpniu 1965 r. został powołany do odbycia zasadniczej służby wojskowej, jednak w październiku tegoż roku otrzymał przeniesienie do rezerwy. Nie posiadając odpowiedniego wykształcenia zawodowego, podjął pracę w Kieleckich Zakładach Gastronomicznych, a następnie w Zakładzie Karnym w Pińczowie, jako starszy inspektor finansowy. Pracował tam do 1969 r. pomagając w utrzymaniu rodziny i kształceniu rodzeństwa.

5 listopada 1970 r. złożył podanie o przyjęcie do Towarzystwa Chrystusowego i został przyjęty 11 listopada 1970 r. 29 listopada 1970 r. rozpoczął w Ziębicach kanoniczny nowicjat, który ukończył pierwszą profesją zakonną złożoną 29 listopada 1971 r. w Poznaniu. Następnie rozpoczął dwuletnie studia filozoficzne i czteroletnie teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym Towarzystwa Chrystusowego w Poznaniu. Egzamin z filozofii tzw. philosophicum złożył 15 czerwca 1973 r., rigorosum z teologii 3 lutego 1977 r. Następnie 24 maja 1977 r. uzyskał tytuł magistra teologii na Wydziale Teologicznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego w Lublinie. W czasie studiów ponawiał kolejno śluby zakonne, a dozgonną profesję zakonną złożył 25 kwietnia 1976 r. Również w czasie studiów wprowadzany był w kolejne posługi kościelne: lektorat 8 marca 1974 r. przez przełożonego generalnego ks. Wojciecha Kanię i akolitat 12 listopada 1975 r. przez wikariusza generalnego ks. Edwarda Szymanka. Święcenia diakonatu otrzymał 11 maja 1976 r., a święcenia kapłańskie 9 maja 1977 r. obydwa z rąk biskupa Tadeusza Ettera.

Po święceniach kapłańskich został skierowany na swoją pierwsza placówkę duszpasterską, jako wikariusz współpracownik do parafii Przemienienia Pańskiego w Płotach. Oprócz pracy w kościele macierzystym w Płotach i prowadzonej katechezie, ks. Janusz dojeżdżał jeszcze do kościołów filialnych w Gostyniu, Mechowie i Wytoku. Przy kościele w Mechowie jego staraniem wybudowano budynek katechetyczny. Po latach, kiedy powstała nowa parafia w Mechowie, dom ten został zaadoptowany na plebanię. W Płotach pracował do sierpnia 1980 r., kiedy to został przeniesiony również na stanowisko wikariusza współpracownika do parafii p.w. św. Józefa w Stargardzie Szczecińskim. Będąc wikariuszem w Stargardzie w listopadzie 1981 r. na okres Adwentu, a następnie Wielkiego Postu wyjeżdżał z pomocą duszpasterską do NRF. W Stargardzie pracował do września 1982 r. i został skierowany na określony czas do 17 czerwca 1983 r. jako wikariusz w parafii p.w. św. Jana Chrzciciela w Chojnicy-Morasku w archidiecezji poznańskiej. Po tym czasie przez miesiąc pracował na zastępstwie w Goleniowie i został 21 lipca 1983 r. mianowany wikariuszem współpracownikiem w parafii p.w. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Szczecinie. Pracował tam jednak tylko do marca 1984 r. i został przeniesiony do domu zakonnego w Ziębicach na Dolnym Śląsku. Tam następnie 1 lipca 1984 r. został mianowany wikariuszem w parafii p.w. św. Piotra i Pawła. Po niecałym roku pobytu w Ziębicach, 4 kwietnia 1985 r. został zwolniony ze stanowiska wikariusza w Ziębicach, otrzymał urlop zdrowotny i został przeniesiony do domu zakonnego w Łomiankach. Po kilkumiesięcznym pobycie w Łomiankach został 1 września 1985 r. mianowany administratorem parafii p.w. św. Andrzeja Boboli w Piaseczniku na Pomorzu Zachodnim, jednak już 21 października tegoż roku został odwołany z tego stanowiska. Od tego czasu został przeniesiony do domu zakonnego w Puszczykowie, gdzie był rezydentem na urlopie zdrowotnym. W Puszczykowie wykorzystywał swoje zdolności pielęgnacyjne i służył chorym współbraciom. Przy poprawie zdrowia wyjeżdżał do pomocy duszpasterskiej i na zastępstwa parafialne. W lipcu 1992 r. wziął udział w miesięcznej probacji zakonnej zorganizowanej w Domu Głównym Towarzystwa w Poznaniu. Choroba jednak stale postępowała i ks. Janusz nie był już zdolny do podejmowania samodzielnej pracy, czy pomocy duszpasterskiej.

Ks. Janusz Luty zmarł w szpitalu w Poznaniu 1 lipca 2006 r. Rodzina życzyła sobie, aby zmarły ks. Janusz pochowany został w rodzinnej miejscowości w Bolminie.

Uroczystości żałobne rozpoczęły się już we wtorek 4 lipca mszą świętą pogrzebową w Domu Głównym, z udziałem wspólnoty seminaryjnej i domowej, której przewodniczył przełożony generalny ks. Tadeusz Winnicki, a homilię żałobną wygłosił sekretarz generalny ks. Edward Strycharz. W rodzinnej miejscowości w Bolminie uroczystości pogrzebowe odbyły się w czwartek 6 lipca 2006 r. Mszy świętej pogrzebowej przewodniczył ekonom generalny ks. Karol Kozłowski, a kazanie pogrzebowe wygłosił ks. Józef Kubicki. Udział w niej wzięli księża diecezjalni i z Towarzystwa Chrystusowego, rodzina zmarłego ks. Janusza oraz licznie zgromadzona wspólnota parafialna i przyjaciele zmarłego.

Ks. Janusz Luty spoczął w cmentarzu parafialnym w swojej rodzinnej parafii w Bolminie.

Ks. Bernard Kołodziej TChr