+ śp. ks. dr Józef Kubicki

Nazywany był człowiekiem Kościoła, kimś, kto autentycznie żył wszystkimi wydarzeniami w Kościele powszechnym, Kościele polskim oraz dziejami naszego zgromadzenia zakonnego - Towarzystwa Chrystusowego dla Polonii Zagranicznej. On to m.in. zainicjował warszawskie sympozja naukowe poświęcone Prymasowi Polski kard. Augustowi Hlondowi, naszemu założycielowi. Teraz spieszył na kolejne święcenia kapłańskie w naszym zgromadzeniu zakonnym. Nie zdążył dojechać... Pan życia i śmierci powołał go nagle do siebie 14 dni przed 60. rocznicą urodzin.
Ksiądz Józef Kubicki urodził się 30 maja 1951 r. w miejscowości Krzepielów, pow. Wschowa k. Leszna, w województwie zielonogórskim. Był synem Józefa i Cecylii z domu Łodej. Ochrzczony został w rodzinnym kościele parafialnym pw. Świętej Trójcy w Krzepielowie. Tam też 26 kwietnia 1961 r. przyjął sakrament bierzmowania. W rodzinnej miejscowości ukończył szkołę podstawową, a następnie naukę kontynuował w Liceum Ogólnokształcącym w Głogowie, w którym w 1969 r. zdał maturę. Po maturze zdał egzamin do Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Zielonej Górze, rozpoczął studia, nie zaliczył jednak żadnego semestru. W 1970 r. zdawał egzamin wstępny na Politechnikę Szczecińską, gdzie jednak nie został przyjęty. Po tych niepowodzeniach, jak sam napisał: „Postanowiłem wstąpić do Seminarium Zagranicznego", w którym chciał kontynuować naukę i realizować swoje powołanie kapłańskie i zakonne.
Do Towarzystwa Chrystusowego wstąpił 16 sierpnia 1970 r. i po krótkim aspirandacie 7 września 1970 r. rozpoczął w Ziębicach kanoniczny nowicjat. W opinii końcowej magister nowicjatu ks. Jan Jabłoński napisał: „Jest spokojny, solidny i ofiarny w pracy". Po ukończeniu nowicjatu złożył w Poznaniu 8 września 1971 r. swoją pierwszą profesję zakonną. Następnie rozpoczął w Wyższym Seminarium Duchownym Towarzystwa Chrystusowego dwuletnie studia filozoficzne, które zakończył egzaminem philosophicum w czerwcu 1973 r. Potem rozpoczął czteroletnie studia teologiczne, które ukończył 3 lutego 1977 r. egzaminem theologicum rigorosum. W tym samym roku 26 kwietnia studia teologiczne uwieńczył uzyskaniem stopnia magistra na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W tym czasie składał w Poznaniu kolejne czasowe profesje zakonne w 1972 i 1973 r. 25 kwietnia 1976 r. złożył w Poznaniu dozgonną profesję zakonną. Podczas studiów został wprowadzony w posługi kapłańskie: lektorat przyjął 8 marca 1974 r. z rąk przełożonego generalnego ks. Wojciecha Kani, akolitat - 12 stycznia z rąk wikariusza generalnego ks. Edwarda Szymanka. Następnie otrzymał wyższe święcenia kapłańskie: diakonat 11 maja 1976 r. z rąk bpa Tadeusza Ettera i prezbiterat 9 maja 1977 r. również z rąk bpa T. Ettera. W podaniu skierowanym do przełożonego generalnego z prośbą o dopuszczenie do święceń kapłańskich napisał: „Pragnę ściślej zjednoczyć się z Chrystusem przez udział w Jego Kapłaństwie".
Po święceniach kapłańskich, jak większość chrystusowców, został skierowany do pracy duszpasterskiej na Pomorze Zachodnie. 1 lipca 1977 r. został mianowany wikariuszem współpracownikiem w parafii pw. MB Bolesnej w Chociwlu. Po roku pracy duszpasterskiej w tej parafii został przez przełożonych odwołany i skierowany 16 sierpnia 1978 r. do pracy w Referacie Powołań w Ziębicach pod kierunkiem ks. Henryka Kamińskiego SChr. Po 3 latach, 16 września 1981 r., został mianowany referentem powołań i służby ołtarza Towarzystwa Chrystusowego z siedzibą w Ziębicach. Jego współpracownikiem w tym referacie był ks. Tomasz Sielicki SChr. Po 2 latach tej pracy został 8 sierpnia 1983 r. mianowany prefektem kleryków w Wyższym Seminarium Duchownym Towarzystwa Chrystusowego w Poznaniu. Po przybyciu do Poznania i objęciu tego stanowiska został 18 października 1983 r. mianowany przez przełożonego generalnego ks. Edwarda Szymanka stałym członkiem Komisji Pokapitulnej ds. Beatyfikacji naszego założyciela kard. Augusta Hlonda. Tę nominację wziął sobie głęboko do serca i odtąd wszędzie propagował osobę Założyciela zgromadzenia. W Poznaniu otrzymał jeszcze drugą nominację: na stałego członka Komisji Pokapitulnej dla opracowania „Dyrektorium formacji", które uwzględniałoby duchowość i specyficzną misję Towarzystwa Chrystusowego.
10 czerwca 1985 r. został mianowany przedstawicielem Towarzystwa Chrystusowego ds. Ruchu Światło-Życie.
Po założeniu w Towarzystwie Chrystusowym Instytutu Duszpasterstwa Emigracyjnego został 22 stycznia 1986 r. mianowany stałym członkiem jego Rady Naukowej. 23 czerwca 1986 r. został mianowany wicerektorem w Wyższym Seminarium Duchownym Towarzystwa Chrystusowego w Poznaniu.
5 lutego 1988 r. został odwołany ze stanowiska wicerektora seminarium i mianowany najpierw p.o. wicesuperiora Domu Głównego w Poznaniu, a od 12 września 1988 r. wicesuperiorem Domu Głównego. Podczas pracy w Poznaniu w miesiącach wakacyjnych wyjeżdżał do zagranicznej posługi duszpasterskiej.
Po zakończeniu 31 lipca 1990 r. pracy w Poznaniu został mianowany przełożonym domu nowicjackiego w Mórkowie. Jednak krótko trwała ta nominacja, gdyż 23 sierpnia 1990 r. został mianowany administratorem parafii pw. Ducha Świętego w Szczecinie-Zdrojach, gdzie zachorował ówczesny proboszcz ks. Włodzimierz Kowalski SChr. Został także przełożonym domowym miejscowej wspólnoty zakonnej. 15 stycznia 1991 r., po śmierci proboszcza, został mianowany proboszczem tejże parafii. Z całą gorliwością włączył się w nurt pracy duszpasterskiej, co zostało dostrzeżone przez władze diecezjalne. 28 listopada 1991 r. został ustanowiony obrońcą węzła małżeńskiego w Sądzie Metropolitalnym diecezji szczecińsko-kamieńskiej na okres 3 lat.
W kwietniu 1992 r. wziął udział w Kapitule Krajowej, do której został wcześniej wybrany w przeprowadzonych wyborach. 13 grudnia 1993 r. został mianowany przez abpa Mariana Przykuckiego dyrektorem Papieskich Dzieł Misyjnych w archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej i delegatem biskupim ds. misji. Następnie brał udział w organizowanych sympozjach misyjnych. 16 grudnia 1994 r. został mianowany na okres 5 lat wicedziekanem dekanatu Szczecin-Słoneczne.
W roku akademickim 1995/1996, za zgodą przełożonego generalnego, podjął zaoczne studia licencjackie na Papieskim Wydziale Teologicznym w Poznaniu. Studia te ukończył 18 czerwca 1997 r., uzyskując stopień licencjata świętej teologii. Po uzyskaniu licencjatu podjął zaoczne studia doktoranckie.
21 stycznia 1998 r. został mianowany przez przełożonego generalnego ks. Tadeusza Winnickiego członkiem Komisji ds. opracowania „Dyrektorium" dla części Towarzystwa Chrystusowego w Polsce.
Z dniem 31 lipca 1999 r. został odwołany ze stanowiska proboszcza w Szczecinie-Zdrojach i ze wszystkich urzędów w archidiecezji. Następnie został mianowany przez przełożonego superiorem domu zakonnego w Łomiankach k. Warszawy. Na III Krajowym Kongresie Misyjnym, zorganizowanym od 22 do 24 października 1999 r. w Częstochowie, na prośbę przełożonego generalnego, reprezentował Towarzystwo Chrystusowe. Od 17 do 20 września 2000 r. wziął udział w Spotkaniu Promotorów Misyjnych Zgromadzeń Zakonnych, które zorganizowano w Pieniężnie. W grudniu 2000 r. został wybrany na delegata na IV Kapitułę Krajową.
22 grudnia 2000 r. został powołany przez Prymasa Polski kard. Józefa Glempa do pracy w Zespole Pomocy Kościołowi na Wschodzie istniejącym przy Sekretariacie Konferencji Episkopatu Polski.
Przełożony generalny ks. Tadeusz Winnicki 5 lutego 2001 r. mianował ks. Józefa referentem ds. misyjnych w Towarzystwie Chrystusowym. 18 czerwca, na prośbę bpa Wiktora Skworca, przewodniczącego Komisji ds. Misyjnych Konferencji Episkopatu Polski, został mianowany przedstawicielem Towarzystwa Chrystusowego w tejże Komisji.
Ksiądz Józef Kubicki 9 maja 2002 r. obchodził uroczyście srebrny jubileusz kapłaństwa. Przełożony generalny skierował wtedy do Srebrnego Jubilata specjalny list gratulacyjny, w którym dziękował mu za dotychczasową pracę w Kościele powszechnym i zgromadzeniu zakonnym, za „ofiarę, rzetelną służbę i realizację charyzmatu zakonnego".
W swoim roku jubileuszowym sfinalizował pracę doktorską pisaną pod kierunkiem ks. prof. UKSW dra hab. Bronisława Mierzwińskiego pt. „Sakrament bierzmowania we współczesnym duszpasterstwie polskim. Na podstawie doświadczeń archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej". Rozprawę doktorską obronił 10 czerwca 2002 r. na Wydziale Teologicznym UAM w Poznaniu, gdzie na jej podstawie uzyskał stopień doktora nauk teologicznych.
Pracując w Zespole Pomocy Kościołowi na Wschodzie, często wyjeżdżał za granicę, zwłaszcza na Wschód, gdzie służył nie tylko pomocą materialną, lecz także duszpasterską. Wyjeżdżał również do zagranicznych prowincji Towarzystwa Chrystusowego, gdzie służył pomocą duszpasterską.
22 marca 2003 r. w Wyższej Szkole Biznesu - National-Louis University w Nowym Sączu, w Instytucie Zaawansowanego Zarządzania, ukończył dwusemestralne studia podyplomowe w zakresie zarządzania i marketingu. Zapewne ich ukończenie pomagało mu później w prowadzeniu skutecznej pomocy Kościołowi katolickiemu na Wschodzie.
Od 2004 r. w Centrum Formacji Misyjnej organizował i prowadził spotkania dla księży, osób konsekrowanych i świeckich skierowanych do pomocy Kościołowi katolickiemu na Wschodzie. Włączał się też w wiele dzieł prowadzonych przez Konferencję Episkopatu Polski oraz w poszczególnych diecezjach. Szczególnie uczestniczył w pracy Fundacji „Dzieło Nowego Tysiąclecia".
W Warszawie organizował sympozja poświęcone założycielowi Towarzystwa Chrystusowego kard. A. Hlondowi. Ostatnie sympozjum odbyło się w 2010 r. w siedzibie arcybiskupów warszawskich przy ul. Miodowej. Jego staraniem materiały zebrane z sympozjów ukazywały się drukiem.
W życiorysie napisał o sobie: „Moimi lekturami są: pisma Jana Pawła II, św. Jana od Krzyża i św. Teresy od Dzieciątka Jezus. Lubię spacery leśne, teatr, operę, muzykę poważną, podróżowanie i zwiedzanie, uprawiam narciarstwo, fascynują mnie ludzie mediów. Ulubiona sentencja: «gdyby było lepiej, to by nie szło wytrzymać», a dewiza życiowa to: «Służyć Panu i bliźnim z radością»".
Za swoją cichą i oddaną pracę otrzymywał od hierarchów kościelnych wiele słów uznania, był zapraszany na uroczystości kościelne organizowane w kraju i za granicą. Podczas pobytów na Wschodzie otrzymywał za swoje zasługi od tamtejszych hierarchów liczne podziękowania i medale pamiątkowe. Uwieńczeniem uznania dla jego pracy było przyznanie mu 24 października 2009 r. przez papieża Benedykta XVI Krzyża Pro Ecclesia et Pontifice.
Jadąc na święcenia kapłańskie do Poznania, wiózł opracowanie i teksty z ostatniego sympozjum pt. „Kapłaństwo w posłudze i nauczaniu kard. Augusta Hlonda", które zorganizował w Warszawie. Teksty wydrukowano w kwietniu tego roku. Niestety nie dojechał - zginął w wypadku samochodowym 16 maja 2011 r. w miejscowości Marysinek k. Warszawy, gmina Błonie.
Uroczystości pogrzebowe rozpoczęły się w sobotę 21 maja w kaplicy Domu Głównego Towarzystwa Chrystusowego w Poznaniu. Trumna z ciałem śp. ks. Józefa Kubickiego SChr została przywieziona do głównej kaplicy, w której o godz. 10.00 odmówiono „Różaniec" za zmarłego kapłana, a o godz. 10.30 rozpoczęła się Msza Święta pogrzebowa. Zgromadzili się na niej: liczni kapłani Towarzystwa Chrystusowego, księża diecezjalni i zakonni, bracia zakonni, klerycy, nowicjusze, przedstawicielki wielu żeńskich zgromadzeń zakonnych z siostrami misjonarkami, siostra zmarłego ks. Józefa wraz z rodziną i krewnymi, delegacja z parafii Szczecin-Zdroje oraz znajomi i przyjaciele. Mszy Świętej przewodniczył sekretarz generalny Konferencji Episkopatu Polski ks. bp Stanisław Budzik. Mszę Świętą koncelebrowali: abp Mieczysław Mokrzycki, ordynariusz lwowski i przewodniczący Konferencji Episkopatu Ukrainy, członkowie Zarządu Generalnego Towarzystwa Chrystusowego z przełożonym generalnym ks. Tomaszem Sielickim SChr oraz liczni księża diecezjalni i zakonni z kraju i z zagranicy, szczególnie z Towarzystwa Chrystusowego. Homilię żałobną wygłosił ks. Mieczysław Piotrowski SChr, który podkreślił oddanie życia przez ks. Józefa Kościołowi powszechne mu, wspólnotom lokalnym, zgromadzeniu zakonnemu oraz ważniejsze dokonania w życiu Zmarłego. Pod koniec Mszy Świętej abp Mieczysław Mokrzycki podziękował w imieniu własnym i Episkopatu Ukrainy zmarłemu ks. Józefowi za oddaną pracę dla dobra Kościoła na Wschodzie, a bp Stanisław Budzik przedłożył podziękowania od Episkopatów: polskiego, rosyjskiego i białoruskiego. Potem nastąpił obrzęd pożegnania, któremu przewodniczył abp Mieczysław Mokrzycki. Następnie ciało zmarłego ks. Józefa zostało przez wszystkich odprowadzone do karawanu i przewiezione na cmentarz miłostowski, gdzie odbył się dalszy ciąg uroczystości pogrzebowych. Kondukt żałobny i ostatnie modlitwy poprowadził bp Stanisław Budzik. Pod koniec obrzędu przełożony generalny ks. Tomasz Sielicki SChr jeszcze raz podziękował wszystkim obecnym, którzy wzięli udział w ostatnim pożegnaniu ks. Józefa, i przypomniał bliskim z rodziny ks. Józefa, iż są obecni w modlitwach zgromadzenia jako jego szczególni dobrodzieje. Podziękowania złożyła też przedstawicielka rodziny zmarłego ks. Józefa.
Na ręce przełożonego generalnego ks. Tomasza Sielickiego SChr napłynęło wiele listów kondolencyjnych od biskupów z kraju i z zagranicy, m.in. od ordynariusza łomżyńskiego bpa Stanisława Stefanka SChr, wyższych przełożonych zakonnych, rektora KUL, księży oraz osób konsekrowanych. Listy kondolencyjne od biskupów, szczególnie ze Wschodu, wskazują na ogrom pracy, jakiej oddany był ks. Józef. Ordynariusz z Irkucka bp Cyryl Klimowicz napisał: „We wrześniu ubiegłego roku gościł u nas w Irkucku, pozostawiając w pamięci tych, których spotkał, wspomnienie głębokiej chrześcijańskiej radości i przykład gorliwości kapłańskiej. W wielu parafiach i wspólnotach zakonnych diecezji irkuckiej są tabernakula, monstrancje, kielichy, ornaty i inne rzeczy, które ks. Józef Kubicki jako dyrektor Pomocy Kościelnej dla Katolików na Wschodzie na przestrzeni ostatnich 10 lat przekazał na rzecz odradzającego się Kościoła na Wschodzie. Z jego inicjatywy wiele projektów było możliwych do zrealizowania dzięki pomocy finansowej. Mogę powiedzieć, że był kapłanem, który wszystkie siły poświęcił Kościołowi na Wschodzie".
Ksiądz Józef Kubicki SChr spoczął w kwaterze księży i braci chrystusowców na cmentarzu miłostowskim w Poznaniu, gdzie razem ze współbraćmi oczekuje zmartwychwstania.

ks. Bernard Kołodziej SChr

Śp. ks. dr Józef Kubicki SChr
Wspomnienie
21 maja br. w Domu Głównym Towarzystwa Chrystusowego w Poznaniu odbyły się uroczystości pogrzebowe śp. ks. dra Józefa Kubickiego SChr - dyrektora biura Zespołu Pomocy Kościołowi na Wschodzie przy Sekretariacie KEP.
Ta bolesna wiadomość o śmierci ks. dra Józefa Kubic-kiego dotknęła wszystkich, którzy znali śp. ks. Józefa - wspaniałego kapłana i zakonnika. Kościół na Wschodzie, wierni tam mieszkający, w Jego Osobie mieli oddanego, pełnego poświęceń, ofiarnego Opiekuna. Nie sposób wy
mienić wszystkich inicjatyw, które podejmował i realizował, zarówno tych na Wschodzie, jak i w Polsce. Ta działalność służąca Polakom na Wschodzie, która przyniosła tyle dobra, była powszechnie znana i ceniona.
Mniej znane, a jakże cenne i potrzebne, były wszech-stronne działania ks. Józefa służące propagowaniu życia, działalności i nauczania Sługi Bożego kard. Augusta Hlonda.
Należy przypomnieć, iż ks. dr Kubicki był (w latach 2003-2010) współorganizatorem ogólnopolskich sesji naukowych poświęconych Słudze Bożemu kard. Hlondowi, które odbywały się w Warszawie, a zawsze rozpoczynały się uroczystą Mszą Świętą odprawianą w katedrze św. Jana w intencji beatyfikacji Sługi Bożego.
Uczestniczył w konferencjach poświęconych Wielkiemu Prymasowi Polski kard. Hlondowi, które odbywały się m.in. w Lublinie, w Gdańsku. Niejednokrotnie ks. dr Kubicki podczas różnych sympozjów naukowych i spotkań wygłaszał referaty poświęcone Prymasowi.
Swoją wielką życzliwość i pomoc okazywał dla organizowanego od 2005 r. Ogólnopolskiego Konkursu „Prymas Polski kard. August Hlond - Bogu i Ojczyźnie".
Ksiądz Józef Kubicki wraz z Inspektorem Towarzystwa Salezjańskiego w Warszawie zainicjował w Warszawie comiesięczne obchody śmierci Sługi Bożego, gdzie każdego 22 dnia miesiąca w katedrze św. Jana o godz. 19.00 odprawiana jest Msza Święta w intencji beatyfikacji kard. Augusta Hlonda, którego doczesne szczątki znajdują się w kaplicy św. Jana Chrzciciela.
Dzięki staraniom ks. Kubickiego i ówczesnego war-szawskiego Inspektora Towarzystwa Salezjańskiego jedna z ulic w Warszawie została nazwana imieniem kard. Augusta Hlonda, a także podjęto się upowszechniania na terenie całej Polski modlitw w intencji beatyfikacji Sługi Bożego (przez druk i rozpowszechnianie obrazków wraz z modlitwą).
Działalność propagująca kard. Hlonda, o którym bł. Jan Paweł II powiedział, „iż spełnił wielką misję w historii Kościoła i Narodu", podejmowana była również przez ks. dra Kubickiego na polu wydawniczym. Na miesiąc przed śmiercią wydał książkę poświęconą wielkiemu Prymasowi Polski kard. Augustowi Hlondowi.
Trudno jest ogarnąć te wszystkie przedsięwzięcia, działania pełne ofiar, trudów, poświęcenia, które zawdzięczamy osobie ks. dra Józefa Kubickiego SChr, a które służyły Kościołowi i Narodowi.
Sługa Boży kard. August Hlond, założyciel Towarzystwa Chrystusowego dla Polonii Zagranicznej, do którego należał śp. ks. Józef Kubicki, do nowicjuszy zgromadzenia w 1932 r. pisał m.in.: „Jestem przekonany, że Bóg Was tu przyprowadził do swojej służby. Nie można nic wielkiego dla Boga dokonać bez ofiary. [...] Więc przygotujcie się na trud i życie pełne poświęceń. [...] Radość i wesele niech was nigdy nie opuszczają. Macie pracować wśród ludzi, którzy ciężkie wiodą życie, są przeważnie smutni, przygnębieni. Macie im zanieść radość życia, macie ich pocieszać, uszczęśliwiać. Świętość wasza niech będzie pogodna, jasna, radosna".
Życie ks. Józefa - pełne poświęceń, wypełnione pracą, służące bliźnim pomimo trudów - było życiem pełnym pogody ducha, jasnym, radosnym - i tego doświadczali wszyscy, którym dane było poznać śp. ks. dra Józefa Kubickiego SChr.

Joanna M. Olbert
organizator Ogólnopolskiego Konkursu o kard. Hlondzie