+ śp. ks. Marian Nowak

W ciągu swojego życia kapłańskiego ks. Marian Nowak przez wiele lat pracował w grupie misyjnej. Mimo niewysokiego wzrostu swoim mocnym głosem docierał do wszystkich zakątków kościoła, w którym głosił misje lub rekolekcje. W ostatnich latach życia, gdy był już mocno schorowany, często wracał do tych lat posługi misjonarskiej, a Pan życia i śmierci 21 czerwca 2010 r. powołał go do grona swoich wieczystych misjonarzy.
Marian Nowak urodził się 8 sierpnia 1931 r. w Bogorii, powiat Sandomierz, w rodzinie rzemieślniczej. Był synem Wiktora i Aleksandry, z domu Górska. Został ochrzczony w rodzinnej parafii w Bogorii 8 września 1931 r. Po ukończeniu 7 roku życia rozpoczął naukę w szkole podstawowej w Bogorii. Naukę kontynuował jeszcze po wybuchu wojny w 1939 roku. Dwa lata później, po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej, naukę musiał przerwać, a rodzina została ewakuowana. Po zakończeniu wojny rodzina powróciła do rodzinnej miejscowości, gdzie z ojcowizny pozostały jedynie zgliszcza i ruiny. Rodzina z trudem odbudowywała dom i zdobywała środki na utrzymanie. Dopiero rok po zakończeniu wojny przyszły kapłan ukończył na kursach wieczorowych 7-klasową szkołę podstawową. Następnie podjął dalszą naukę w Państwowym Gimnazjum w Staszowie, do którego dojeżdżał kolejką wąskotorową (16 km). Pomagał również w rodzinnym gospodarstwie oraz pracował społecznie. Po odkryciu powołania kapłańskiego i zakonnego wstąpił 23 sierpnia 1949 r. do Towarzystwa Chrystusowego w Ziębicach. Po krótkim aspirandacie 8 września 1949 r. rozpoczął w Ziębicach kanoniczny nowicjat, który ukończył 8 września 1950 r. pierwszą profesją zakonną. Równocześnie w Ziębicach zdobył średnie wykształcenie w Niższym Seminarium Duchownym Towarzystwa Chrystusowego. Ówczesny dyrektor Niższego Seminarium ks. Witold Stańczak wystawił mu po roku szkolnym 1950/1951 pozytywną opinię kwalifikującą do dalszych studiów w Wyższym Seminarium Duchownym. 10 września 1951 r. rozpoczął dwuletnie studia filozofii w Wyższym Seminarium Duchownym Towarzystwa Chrystusowego, które ukończył 13 czerwca 1953 r. w Poznaniu egzaminem philosophicum. Dozgonną profesję zakonną złożył w Poznaniu 8 września 1954 r. Po studium filozofii odbył 4-letnie studia teologiczne, ukończone 22 lutego 1958 r. egzaminem rigorosum. W czasie studiów filozoficzno-teologicznych został przyjęty do stanu duchownego przez obrzęd tonsury, której 7 listopada 1953 r. udzielił mu abp poznański Walenty Dymek. Dzień później abp Dymek udzielił mu pierwszych tzw. niższych święceń ostiariatu i lektoratu. 3 października 1954 r. przyjął kolejne niższe święcenia z rąk bpa pomocniczego z Katowic Herberta Bednorza. Święcenia kapłańskie subdiakonatu
przyjął 26 maja 1957 r. z rąk bpa pomocniczego poznańskiego Franciszka Jedwabskiego. Z jego rąk 10 czerwca tegoż roku przyjął święcenia diakonatu. Święceń prezbiteratu udzielił mu 20 kwietnia 1958 r. w katedrze poznańskiej abp poznański Antoni Baraniak.
Po święceniach kapłańskich młody neoprezbiter został skierowany przez przełożonych do grupy misyjnej istniejącej w Towarzystwie Chrystusowym. Tutaj pod okiem doświadczonych misjonarzy podejmował pierwsze prace duszpasterskie. W grupie misyjnej pracował do sierpnia 1963 r. 9 sierpnia otrzymał skierowanie do parafii pw. św. św. Piotra i Pawła w Szczecinie-Podjuchach w charakterze wikariusza współpracownika. 11 października 1963 r., na mocy zmienionego dekretu, został powołany na stanowisko nauczyciela religii w tejże parafii. W tej szczecińskiej parafii pracował do sierpnia 1964 r. i wtedy otrzymał powtórne skierowanie do grupy misyjnej Towarzystwa Chrystusowego w Ziębicach i Świdnicy. Po 4 latach pracy w grupie misyjnej 24 września 1968 roku został mianowany wikariuszem współpracownikiem w parafii pw. św. Jana Chrzciciela w Szczecinie. Po niespełna roku pracy w Szczecinie 17 czerwca 1969 r. został przeniesiony na równorzędne stanowisko do parafii pw. św. Katarzyny w Goleniowie.
Po roku pracy na wikariacie w Goleniowie rozpoczął się nowy okres w pracy duszpasterskiej ks. Mariana. 22 sierpnia 1970 r. został mianowany administratorem parafii pw. Królowej Polski w Tetyniu. W czasie pełnienia obowiązków proboszcza parafii poprosił przełożonego generalnego ks. Wojciecha Kanię o zgodę na podjęcie zaocznych studiów teologii pastoralnej w Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. Zgodę uzyskał z zastrzeżeniem, że nie ucierpią zasadnicze obowiązki duszpasterskie na powierzonej mu placówce. Po 3 latach pracy w Tetyniu 6 sierpnia 1973 r. powrócił do zadań duszpasterskich w grupie misyjnej w Ziębicach. Na imieniny, które obchodził 8 września, otrzymał od przełożonego generalnego, oprócz podziękowań za dotychczasową pracę, serdeczne życzenia owocnej posługi misyjnej i kapłańskiej wśród Ludu Bożego. 12 sierpnia 1978 r., po 5 latach pracy w grupie misyjnej, kiedy to głosił misje i rekolekcje w wielu diecezjach i parafiach, został mianowany wikariuszem współpracownikiem parafii w Szczecinie, wtedy już pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa. Został tam przeniesiony na rok, aby mógł nabrać sił do dalszej pracy misyjnej. 3 sierpnia 1979 r. został zwolniony z pracy w parafii i diecezji. Wtedy wyjechał na zastępstwo do pomocy duszpasterskiej we Francji, a po powrocie przygotowywał się do wyjazdu do Australii. W lutym 1980 r. wyjechał z posługą duszpasterską do Australii, gdzie głosił rekolekcje parafialne i kapłańskie. Z Australii wrócił na początku wrześniu tegoż roku i po krótkim odpoczynku
18 września 1980 r. powrócił do wikariuszowskiej pracy duszpasterskiej w Szczecinie. Po dwóch miesiącach pracy w Szczecinie został 26 listopada 1980 r. mianowany wikariuszem współpracownikiem w parafii pw. Niepokalanego Poczęcia NMP w Marianowie. 14 sierpnia 1981 r. został mianowany administratorem tejże parafii. Równocześnie został mianowany przez przełożonego generalnego ks. Czesława Kamińskiego przełożonym na tej placówce zakonnej. W tej parafii, która posiadała 4 kościoły filialne, ks. Marian wykorzystał całe dotychczasowe doświadczenie duszpasterskie. Szczególną troską otoczył zabytkowy kościół parafialny i plebanię - byłe zabudowania klasztorne po siostrach cysterkach. W 1983 r. ks. Marian uroczyście obchodził w parafii 25-lecie kapłaństwa, które zgromadziło wielu kapłanów i wiernych. W parafii Marianowo ks. Marian Nowak pracował do lipca 1990 r., kiedy to poprosił o przeniesienie ze względu na pogarszający się stan
zdrowia. 31 lipca 1990 r. został mianowany proboszczem w parafii pw. św. Andrzeja Boboli w Piaseczniku. Pogarszający się stan zdrowia sprawił, że 12 sierpnia zgłosił wikariuszowi generalnemu ks. Bernardowi Kołodziejowi prośbę o odwołanie go z Piasecznika. Po konsultacjach zgodził się tam pozostać do czasu mianowania następcy. Od października 1990 r. przebywał na urlopie zdrowotnym, a na ten czas został mianowany przez abpa Kazimiera Majdańskiego ks. Jan Chmiel jako administrator. Ksiądz Marian został na czas urlopu zdrowotnego przeniesiony na kapelanię do sióstr misjonarek w Morasku. Po 2 miesiącach zgłosił przełożonym, że po konsultacjach z lekarzem prosi o zgodę na podjęcie obowiązków proboszcza w Piaseczniku, gdzie miał pozostać pod opieką lekarską. Mimo słabego zdrowia pracował w Piaseczniku do lipca 1996 r. W ubogiej, wiejskiej parafii, która posiadała 2 kościoły filialne oraz ruiny czekające na odbudowę, ks. Marian gromadził fundusze na cele remontowe, których już nie chciał podejmować.
Po zakończeniu pracy duszpasterskiej w Piaseczniku od sierpnia 1996 r. został skierowany do parafii pw. św. Józefa w Stargardzie Szczecińskim w charakterze rezydenta. Po roku pracy w Stargardzie 1 lipca 1997 r. został przeniesiony do parafii pw. św. Katarzyny w Goleniowie, również w charakterze rezydenta. Był to zarazem powrót do parafii, w której przed laty rozpoczynał swoją posługę duszpasterską jako wikariusz. 20 kwietnia 2008 r. uroczyście przeżywał złoty jubileusz kapłaństwa. Przełożony generalny ks. Tomasz Sielicki skierował do Jubilata specjalny list gratulacyjny, w którym podziękował mu za wszystko, co uczynił dla Boga i powierzonych sobie wiernych w czasie realizacji swojego kapłaństwa w Towarzystwie Chrystusowym. Ksiądz Marian na obrazku jubileuszowym napisał: „Jezu, ufam Tobie" oraz: „Błogosław, Panie, wszystkim, których spotkałem w moim życiu".
Ksiądz Marian, w miarę swoich możliwości, nadal pomagał w pracy duszpasterskiej w Goleniowie, gdzie cieszył się uznaniem ze strony parafian. Niestety, ciężka choroba zmogła jego organizm, musiał poddać się leczeniu i wymagał całodobowej szpitalnej opieki medycznej.
Ksiądz Marian Nowak zmarł 21 czerwca 2010 r. w szpitalu w Szczecinie w 79. roku życia, 60. roku życia zakonnego i 53. roku życia kapłańskiego.
Uroczystości pogrzebowe rozpoczęły się w Goleniowie 25 czerwca 2010 r. w kościele pw. św. Katarzyny Mszą Świętą o godz. 11.00. Przed Mszą Świętą odmówiono różaniec za Zmarłego. Uroczystość żałobna zgromadziła rodzinę zmarłego ks. Mariana, licznych kapłanów, braci, kleryków, siostry zakonne oraz wielu parafian goleniowskich i z innych parafii, w których pracował. Mszy Świętej koncelebrowanej, z udziałem 50 kapłanów, przewodniczył przełożony generalny Zgromadzenia ks. Tomasz Sielicki. Homilię pogrzebową wygłosił ks. Janusz Mękarski SChr, który wiele lat pracował razem z ks. Marianem w grupie misyjnej. Podkreślił w niej oddanie ks. Mariana sprawie odnowy ewangelizacyjnej narodu, do którego ks. Marian wygłosił ponad 200 serii rekolekcji. Po pożegnaniu w parafii goleniowskiej trumnę z ciałem ks. Mariana przewieziono do Stargardu Szczecińskiego, gdzie odbyła się druga część liturgii pogrzebowej na Starym Cmentarzu. Liturgii tej przewodniczył również przełożony generalny ks. Tomasz Sielicki. Nad otwartą jeszcze mogiłą przemówili: przedstawiciel parafii oraz ks. Generał, który podziękował wszystkim za obecność i modlitwy za zmarłego Kapłana. Ksiądz Marian Nowak SChr spoczął w kwaterze księży i braci chrystusowców na Starym Cmentarzu w Stargardzie Szczecińskim.

ks. Bernard Kołodziej TChr