+ śp. ks. Stanisław Drzał

Po czteroletniej pracy duszpasterskiej w Polsce został skierowany do emigracyjnej i polonijnej pracy duszpasterskiej w Stanach Zjednoczonych. W tym kraju służył polskim emigrantom przez wiele lat. Ostatnich kilkanaście lat tej pracy złączonych było z osobistym cierpieniem, które znosił z wielką cierpliwością, służąc jako rezydent w Sterling Heights. Tam pod koniec 2016 r. Pan Życia i Śmierci odwołał go do Siebie.
Ks. Stanisław Drzał urodził się 26 lutego 1940 r. w Wysokiej Głogowskiej k. Rzeszowa. Był synem Józefa i Katarzyny, z domu Mryczko. Ojciec był rolnikiem a rodzina miała małe gospodarstwo rolne, w którym Stanisław od młodości pomagał. Został ochrzczony 10 marca 1940 r. w rodzinnej parafii pw. Matki Boskiej Różańcowej w Wysokiej Głogowskiej. Mając siedem lat, w 1947 r., rozpoczął naukę w miejscowej szkole podstawowej. W rodzinnej parafii, po przygotowaniu, w 1949 r., przyjął sakrament pierwszej spowiedzi i Komunii Świętej oraz sakrament bierzmowania. Wybrał imię Piotr. Był też w niej ministrantem.
Po ukończeniu szkoły podstawowej dalszą naukę odbywał w pięcioletnim Liceum Ogólnokształcącym w Rzeszowie, które ukończył egzaminem maturalnym 10 czerwca 1959 r. Wcześnie też odkrył w sobie powołanie kapłańskie i zakonne, gdyż w swoim życiorysie napisał m.in.: „Myśl wstąpienia do Towarzystwa Chrystusowego nurtowała we mnie przez wszystkie lata nauki. Pozostałem wierny do końca swoim zamierzeniom. Z niecierpliwością oczekiwałem na złożenie egzaminu dojrzałości, aby następnie móc złożyć podanie o przyjęcie do nowicjatu kleryków Towarzystwa Chrystusowego w Poznaniu. Wiem, że celem Towarzystwa Chrystusowego jest uświęcenie duchowe i praca wśród wychodźców polskich. Tym celom pragnąłbym poświęcić swoje życie, oby mi tylko Bóg udzielił tej łaski”. Do podania o przyjęcie do zgromadzenia zakonnego dołączył też odręczne pismo ks. Walentego Bala, rektora kościoła gimnazjalnego (popijarskiego) w Rzeszowie. W piśmie tym, datowanym na 16 czerwca 1959 r. i skierowanym do Rektoratu Seminarium Zagranicznego, ks. Bal zaznaczył, że „Stanisław Drzał syn Józefa, był moim uczniem od 5 lat i dał się poznać jako chłopiec głęboko religijny. Nie tylko uczęszczał na lekcje religii, ale zawsze brał udział żywy udział w życiu religijnym młodzieży. Grzeczność, koleżeńskość i skromność dają gwarancję, że będzie dobrym kapłanem”. Podobną opinię wyraził również proboszcz rodzinnej parafii w Wysokiej Głogowskiej.
Młody Stanisław 13 sierpnia 1959 r. wstąpił do Towarzystwa Chrystusowego i po krótkim aspirandacie 8 września rozpoczął kanoniczny nowicjat w Ziębicach na Dolnym Śląsku. Po rocznym nowicjacie został dopuszczony do złożenia pierwszej profesji zakonnej. W podaniu o dopuszczenie napisał: „Oświadczam swoje zdecydowane powołanie do stanu zakonnego i kapłańskiego. Pokładając swą nadzieję w Bogu, wyrażam niezłomne postanowienie oddania się na służbę Bogu w stanie zakonnym”.
Po ukończeniu nowicjatu od września 1960 r. rozpoczął dwuletnie studia filozoficzne w Wyższym Seminarium Duchownym Towarzystwa Chrystusowego w Poznaniu, które zostały przerwane w 1961 r., ponieważ otrzymał wezwanie do odbycia zasadniczej służby wojskowej. Głównym celem zapoczątkowanego w 1959 r. powoływania kleryków diecezjalnych i zakonnych do odbycia służby wojskowej była ich laicyzacja i spowodowanie, by nie wracali do seminariów duchownych. Tym, którzy, można powiedzieć, ulegli i decydowali się na taki krok, władze oferowały daleko idące ułatwienia w otrzymaniu pracy, mieszkania albo możliwość dalszych studiów. Z różnym natężeniem powołania kleryków do wojska trwały do 1980 r. Kleryk Stanisław przeszedł przez próbę wojskową i w 1963 r. powrócił na studia w Towarzystwie Chrystusowym. Studia filozoficzne ukończył 19 czerwca 1964 r. egzaminem philosophicum. Następnie kontynuował w tym seminarium czteroletnie studia teologiczne, które ukończył egzaminami końcowymi rigorosum 29 maja 1967 r. oraz 27 maja 1968 r.
Podczas studiów filozoficznych i teologicznych ponawiał profesję zakonną: II złożył 8 września 1961 r., III – 13 października 1963 r., IV – 13 października 1964 r. dozgonną – 13 października 1965 r. – wszystkie w Poznaniu. W czasie studiów został wprowadzony w posługi kapłańskie oraz przyjął wyższe święcenia kapłańskie: tonsurę 12 grudnia 1964 r. z rąk bpa Tadeusza Ettera, ostriariat i lektorat – 13 grudnia 1964 r. z rąk abpa Antoniego Baraniaka, egzorcystat i lektorat – 30 października 1965 r. z rąk bpa Tadeusza Ettera, subdiakonat – 18 lutego 1967 r. z rąk abpa Antoniego Baraniaka, diakonat – 9 kwietnia 1967 r. z rąk bpa Tadeusza Ettera. Wszystkie posługi i święcenia przyjmował w Poznaniu. Święcenia kapłańskie przyjął 24 maja 1969 r. z rąk bpa Wilhelma Pluty, ordynariusza gorzowskiego, w kościele pw. św. Jana Chrzciciela przy parafii św. Józefa w Stargardzie Szczecińskim. W podaniu do przełożonego generalnego z prośbą o dopuszczenie do święceń kapłańskich napisał: „Jestem świadom obowiązków, jakie wynikają z przyjęcia święceń prezbiteratu. Ufam jednak, że z pomocą Bożą podołam tak wielkim zobowiązaniom… Prośbę swą motywuję pragnieniem zostania kapłanem zakonnym w Towarzystwie Chrystusowym dla Wychodźców, aby następnie pełnić jego autentyczną misję wśród Polonii zagranicznej”.
Po święceniach kapłańskich i prymicjach ks. Stanisław został wyznaczony na zastępstwo wakacyjne na Pomorze Zachodzie: od czerwca do końca lipca do Płot oraz na cały sierpień do Brojc. Po tych zastępstwach od 1 września 1969 r. brał udział w Studium Emigracyjnym w Puszczykowie, a następnie – od stycznia 1970 r. – pracował jako pomocnik duszpasterski w Pyrzycach. Na prośbę przełożonego generalnego ks. Wojciecha Kani, 1 września 1970 r. przez gorzowskiego wikariusza generalnego bpa Jerzego Strobę został mianowany wikariuszem współpracownikiem w parafii pw. św. Michała Archanioła w Dobrzanach. Ta rozległa parafia posiadała wiele wiosek i kościołów filialnych, do których trzeba było dojeżdżać z posługą duszpasterską. W tej placówce pracował przez dwa lata.
We wrześniu 1972 r. został przez ówczesnego przełożonego generalnego ks. Wojciecha Kanię wytypowany do zagranicznej pracy duszpasterskiej wśród Polonii amerykańskiej. Na czas załatwiania wszystkich spraw paszportowych i wizowych pomagał jako rezydent w parafii pw. św. Jana Chrzciciela w Szczecinie. Po załatwieniu spraw paszportowych i wizowych rozpoczął ostatnie przygotowania do wyjazdu. 8 kwietnia 1973 r. w Domu Głównym w Poznaniu odbyło się pożegnanie wyjeżdżających misjonarzy do Polonii: ks. Bernarda Bednarza, udającego się do Australii, oraz ks. Stanisława Drzała, udającego się do USA. Pierwszy z wyjeżdżających przewodniczył Mszy Świętej koncelebrowanej a ks. Stanisław wygłosił kazanie. Na zakończenie liturgii przełożony generalny ks. Wojciech Kania pożegnał wyjeżdżających księży i wręczył im krzyże misyjne. 25 kwietnia 1973 r. ks. Stanisław wyleciał do USA.
Po przylocie decyzją nowego przełożonego prowincjalnego ks. Władysława Gowina podjął pracę duszpasterską w parafii pw. św. Wojciecha w Providence, stolicy stanu Rhode Islands, zaś od września 1973 r. został skierowany na czteromiesięczne zastępstwo do parafii w Central Falls, w okręgu Providence. Od początku pobytu w USA podjął naukę języka angielskiego, a po dwóch miesiącach pobytu w Central Falls uzyskał amerykańskie prawo jazdy oraz otrzymał nowy samochód jako pomoc w pracy duszpasterskiej. W tych placówkach polonijnych do 1977 r. pełnił obowiązki asystenta duszpasterskiego. W 1977 r. został przez przełożonego przeniesiony do Baltimore w stanie Maryland, gdzie również podjął obowiązki asystenta duszpasterza polonijnego.
Oprócz wypełniania normalnych obowiązków duszpasterskich ks. Stanisław mocno zaangażował się w pomoc materialną oraz żywnościową dla rodaków w kraju, szczególnie w czasie strajków i powstawania Solidarności w 1980 r. Początkowo z Baltimore wysyłano paczki żywnościowe na adresy poszczególnych zakonów żeńskich, które rozprowadzały żywność wśród najbardziej potrzebujących. Później, ze względu na wysokie opłaty pocztowe paczek przesyłanych drogą lotniczą, staraniem ks. Stanisława zorganizowano bardziej rozległą i tańszą pomoc żywnościową drogą morską przez linie oceaniczne do portu w Gdyni, skąd przez dominikanów w Polsce były rozprowadzane do poszczególnych rodzin i osób. Prowincjał o. Michał Mroczkowski OP, przesłał 19 czerwca 1981 r. na ręce przełożonego generalnego ks. Czesława Kamińskiego specjalne pismo dziękczynne za otrzymaną pomoc żywnościową dla potrzebujących rodzin i dzieci, którą znakomicie organizował ks. Stanisław Drzał. Ks. Generał natomiast skierował specjalne pismo do ks. Stanisława, w którym pogratulował mu wyników dobrej pracy, z której najbardziej wdzięczne są obdarowane w kraju rodziny, a zwłaszcza dzieci.
W Baltimore pracował do grudnia 1981 r. Otrzymał wtedy nominacją na stanowisko proboszcza personalnego dla Polaków w San Francisco, Kalifornia. Z wielkim wysiłkiem starał się gromadzić rozproszonych Polaków w tej wielkiej aglomeracji miejskiej i służył wszystkim potrzebującym jego pomocy. Jego staraniem zakupiono też wtedy ziemię pod nową placówkę polonijną w San Jose, na której później powstała nowa polska parafia. W San Francisco pracował do 1989 r., kiedy to objął obowiązki proboszcza w Portland, największym mieście w stanie Oregon. Zbudowany tam w 1907 r. kościół pw. św. Stanisława biskupa i Męczennika był pierwszym i jedynym polskim kościołem w tym stanie. Pracował tam do 1993 r., przyczyniając się do dalszego rozwoju tej parafii.
Następną placówką duszpasterską, którą objął 2 września 1993 r., była polska parafia pw. św. Jadwigi Śląskiej w Union City, Connecticut. Parafia ta została założona w 1906 r. dla polskich emigrantów, wtedy też wybudowano nowy polski kościół. Ks. Stanisław był tam proboszczem do kwietnia 1994 r. Kolejną placówką był parafia pw. św. Józefa w Passaic w stanie New Jersey. Pracował tam jako wikariusz do 2000 r. W tej placówce przeżył srebrny jubileusz kapłański. Otrzymał wtedy pismo od ówczesnego przełożonego generalnego ks. Bogusława Nadolskiego, w którym przełożony dziękował za dotychczasowa pracę na różnych stanowiskach, za gorliwość i zaangażowanie w pracę duszpasterską. Życzył też dużo zdrowia, które wtedy zaczęło się pogarszać.
20 sierpnia 2000 r. ks. Stanisław otrzymał nominację na duszpasterza apostolatu polskiego w archidiecezji Atlanta w stanie Georgia. Początkowo zamieszkiwał na terenie parafii St. Lawrence w Lawrenceville, zaś od 2002 r., gdy codzienna liturgia i duszpasterstwo polskie były sprawowane w kościele pw. St. Marguerite d’Youville, przeprowadził się na teren drugiej katolickiej parafii w mieście. Gorliwą posługę duszpasterską prowadził tam do 11 grudnia 2004 r., kiedy to, ze względu na pogarszający się stan zdrowia został odwołany z tej placówki i przeniesiony do Domu Prowincjalnego w Sterling Heights, Michigan. W Domu Prowincjalnym w Sterling Heights spędził ostatnie lata swojego życia kapłańskiego i zakonnego. Jeśli pozwalało mu zdrowie włączał się w miejscową posługę duszpasterską.
Ks. Stanisław Drzał zmarł w czwartek 29 grudnia 2016 r. w Sterling Heights, MI. Przeżył 76 lat, w tym 57 lata życia zakonnego i 47 lat życia kapłańskiego.
Uroczystości pogrzebowe śp. ks. Stanisława rozpoczęły się w poniedziałek 2 stycznia 2017 r. o godz. 18.30 modlitwa różańcową w kościele pw. MB Częstochowskiej w Sterling Heights. Następnego dnia, we wtorek 3 stycznia, o godz. 11 została odprawiona Msza Święta pogrzebowa. Zgromadziła licznie księży chrystusowców, kapłanów diecezjalnych, siostry zakonne, parafian i przyjaciół ks. Stanisława z Atlanty, Portland i ze Sterling Heights. Przewodniczył jej przełożony prowincjalny ks. Paweł Bandurski i on też wygłosił homilię pogrzebową. Po ostatnim pożegnaniu ks. prowincjał podziękował wszystkim za udział w uroczystościach pogrzebowych oraz za modlitwy w intencji zmarłego kapłana. Ks. Stanisław Drzał spoczął w kwaterze chrystusowców na cmentarzu Resurrection w Sterling Heights, MI, gdzie razem ze współbraćmi oczekuje zmartwychwstania.
DOBRY JEZU A NASZ PANIE DAJ MU WIECZNE SPOCZYWANIE!

ks. Bernard Kołodziej SChr